بمب اتمی، در دست رژیم افسارگسیخته اسرائیل
تخمین می زنند که دولت اشغالگر صهیونیستی اسرائیل میان ۳۰۰
تا ۴۰۰
عدد بمب اتمی دارد که هر کدام از بمبهای پرتاب شده در ناکازاکی و هیروشیما توسط امپریالیست آمریکا قویترند. استدلال همدستان صهیونیستها این است که اسرائیل بعد از فاجعه هلوکاست باید از "امنیتش" در خاور میانه در مقابل دشمنانش به دفاع برخیزد.
طبیعتا این استدلال بی سروته و غیر منطقی است و برای پرده پوشی نیات اصلی امپریالیستها خلق شده است. در تمام جهان ۳۰۰
کشور وجود ندارد تا اسرائیل برای حفظ "امنیتش" برای هر کدام از آنها یک بمب در نظر گرفته باشد. تعداد کشورهای مسلمان جهان را حتی اگر قبرس اشغالی و کوزووی مصنوعی را به عنوان ممالک جداگانه به حساب آوریم چیزی حدود 51
کشور می شود. پس باز هم تعداد 300 تا 400 بمب اتمی، بیش از 6
تا 8 برابر ممالک اسلامی است. از این گذشته صهیونیستهای اسرائیل امکان ندارند در فلسطین و اردن و عراق و سوریه و لبنان و مصر و حتی عربستان سعودی بمب اتمی پرتاب کنند، زیرا که خود آنها نیز در اثر تشعشات و عواقب آن صدمه می بینند. پس این بمب اتمی برای جبهه نزدیک هم نیست، برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران هم نیست، زیرا طول عمر این بمبها از طول عمر رژیم جممهوری اسلامی بیشتر است. از این گذشته، این بمبها نمی توانند جلوی مبارزه مردم فلسطین را برای کسب آزادی ملی خویش بگیرند. پس این همه بمب را صهیونیستهای اسرائیلی برای چه کسانی می خواهند و چه کسانی را می خواهند مرعوب کنند؟ روشن است آنها این بمبها را برای مهار شوروی و اروپای شرقی قبل از فروپاشی آنها که در رقابت با امپریالیسم آمریکا بودند، می خواستند و نه برای پرتاب در نوار غزه. بمبهای اتمی اسرائیل برای حفظ امنیت امپریالیسم در منطقه است. برای تامین جریان بی وقفه نفت از آبراه هرمز و ارعاب رقبای آمریکا در منطقه است، که به چاههای نفت عربستان سعودی، امارات متحده عربی، کویت و عراق نظر "بد" و خریداری نداشته باشند و به آنها نزدیک نشوند.
صهوینیستهای اسرائیلی این نیروگاههای هسته ای را بیاری امپریالیستهای آلمان، فرانسه، انگلستان و آمریکا و با اطلاعات کامل آنها و کمکهای فنی آنها ساخته اند. بر اساس پیمان منع گسترش سلاحهای اتمی حداقل این ممالک حق نداشته اند در یک دوره طولانی بعد از تصویب این پیمان، به این فنآوری در اسرائیل کمک کنند و امکاناتی به آنها بدهند که بتوانند در جهان اورانیوم تهیه کنند. مگر کره شمالی پیمان منع گسترش سلاحهای اتمی را در شرایط کنونی امضاء کرده است؟ پس چرا همان برخوردی که به کره شمالی هست به اسرائیل نیست؟ علت این تبعیضات در جهان چیست؟ آنها حتی تلاشی نیز نمی کنند تا اسرائیل را مجبور نمایند به پیمان منع گسترش سلاحهای اتمی بپوندند و در یک راست آزمائی نشان دهد که اهداف شومی برای انبار کردن این همه بمب اتمی در سر ندارد. مگر نه آن است که اسرائیل باید ثابت کند که انبار کردن ۳۰۰
تا ۴۰۰
بمب اتمی در کشورش، همراه با جنگ طلبی و قلدری و زورگوئی و تهدید سایر ملتها و خطر برای صلح جهانی نیست؟ گویا بمب های اتمی اسرائیل بی ضرر است و رادیو آکتیو آن خطری برای کسی تولید نمی کند. اینکه امپریالیستها دولت صهیونیستی اسرائیل را تحت فشار قرار نمی دهند تا به نظارت سازمان انرژی اتمی تن در دهد، حاکی است که آنها برای این نظارت ها تره هم خورد نمی کنند. این نظارت ها باید تنها شامل حال کسانی شود که مورد غضب امپریالیستها هستند. آژانس جهانی انرژی اتمی رسما و عملا، بیک ابزار سیاسی دست امپریالیستها بدل شده است و مصالح ملی کشورها و حق حاکمیت ملی آنها را با جاسوسی خدشه می کند. دولت جمهوری اسلامی رسما اعلام کرد که نام دانشمندان هسته ای ایران را محرمانه در اختیار آژانس جهانی انرژی اتمی قرار داده بوده است و پس از آن آژانس این اسامی را در اختیار تروریستها موساد گذارده است. یعنی آژانس انرژی هسته ای از یک مرجع فنی برای کمک دهی به ممالکی که خواهان استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای هستند، بیک سازمان جاسوسی سیاسی بدل شده است. آنها در آخرین باری که به ایران رفتند پس از بازدید از تاسیسات هسته ای ایران بطور غیر قانونی و برخلاف موازین این آژانس، خواهان بازدید از مراکز نظامی ایران شدند، تا اسرار آنها را با کمترین هزینه، در اختیار اسرائیل قرار دهند. مقاومت دولت ایران در مقابل این خواست زورگویانه و تبعیض آمیز، آژانس جهانی انرژی هسته ای را طبق همیشه، به اتخاذ موضع سراپا دروغ و تبلیغاتی وا داشت. آنها شدند که دولت ایران برای نظارت بر تاسیسات هسته ای با آنها همکاری نمی کند. بر این همه ریاکاری حد و مرزی نمی شود قایل شد. از ین گذشته اسرائیل یک کشور متجاوز و اشغالگر است و افسار گسیخته به لبنان و نوار غزه و عراق و سوریه بر خلاف همه موازین جهانی حمله کرده است. چگونه می توان پذیرفت که رژیم لجام گسیخته صهیونیستی، یک رژیم بی خطر است و برای همسایگانش ضرری ندارد. چند صد هزار نفر را باید این رژیم به قتل برساند تا خطرناکی اش به اثبات برسد؟ چند کشور را باید اشغال کند تا افسار گسیخته و غیر قابل کنترل بودنش روشن شود؟ آیا وجود ۳۰۰
تا ۴۰۰
صد بمب اتمی در دست مشتی صهیونیست آدمکش برای بشریت و صلح جهان خطرناک نیست؟ تا کی باید مردم جهان را با دروغ فریفت؟
البته اپوزیسیون خودفروخته ایران و بویژه آنها که مزدور اسرائیل اند، بر این حقایق چشم می بندند و حق مسلم مردم ایران را در دستیابی به فن آوری غنی سازی اورانیوم نفی می کنند. مسلما مردم ایران این خیانت ملی را با دستیابی بر این فنون پاسخ خواهند داد. مردم ایران هرگز از این حق ملی خویش نخواهند گذشت، چه جمهوری اسلامی بر سر کار باشد و چه سرنگون شود و رژیمی انقلابی و دموکراتیک در ایران بر سرکار آید. این حق خدشه ناپذیر مردم ایران به کوری چشم دشمنان مردم ایران و ایرانیان خودفروخته و نادان، همیشه محفوظ خواهد ماند.
*****
بر گرفته ازتوفان شماره ۱۴۵ فروردین ماه ۱۳۹۱ آوریل ۲۰۱۲، ارگان
مرکزی حزب کارایران
صفحه حزب کار ایران (توفان) در شبکه جهانی اینترنت. www.toufan.org
نشانی پست الکترونیکی(ایمیل). toufan@toufan.org