شبح
مرگ بر سر
انسانهای بیپناه
در مرزهای شرق
اروپا
«امروز
در اروپا
سیاستی که به
سادگی منجر به
مرگ انسانها
میشود حاکم
است»
(«مارتا
گورچینسکا» - Marta Coorczynska-
وکیل دعاوی
حامی حقوق بشر
در لهستان).
صحنههائی
که میان مرز
بلاروس (روسیه
سفید) و
لهستان بوقوع
می پیوندد
رعشه بر اندام
انسان میاندازد
و آن هم در قرن 21
که کشورهای
سرمایهداری
با افراختن پرچم
کاذب دفاع از
حقوق بشر و
دموکراسی و
دمیدن چندشآور
در بوق و
کرنای بیسابقه
تبلیغاتی گوش
فلک را کر
کردهاند.
شبح
مرگ بر انسانهای
بیپناه، بیآینده،
بیدورنما،
گرسنه و آواره
در جنگلهای
مرز لهستان و
بلاروس در
سرمای زیر صفر
سایه افکنده
است.
خانم
«مارتا
گورچینسکا»
وکیل لهستانی
در مصاحبهای
عنوان کرد: «در
مرز شرق
لهستان یک
فاجعۀ انسانی
در حال وقوع
است. آن هم در
مرکز اروپا.
برای
سیاستمداران اروپائی
تنها یک چیز مطرح
است و آن بستن
مرزهایشان به
روی پناهندگان.
آنها حتی از
بیان کمک
انساندوستانه
به این
آوارگان اباء
دارند. کمکی
که بدون آن
جان این انسانها
به خطر خواهد
افتاد.
دمای
هوا رو به
برودت میرود،
پناهجویان
بدون سر پناه،
بدون غذا و
بدون لباس گرم
در جنگلهای
میان دو کشور
با مرگ دست
بگریبانند. در
این شرایط جانفرسا
زنان آواره
شاهد سقط جنیناند.
دولت
لهستان علیرغم
اخطار دادگاه
حقوق بشر
اروپا از هر
نوع کمک پزشکی
و بشر دوستانه
به پناهجویان
سرباز میزند.
انسانها
میمیرند... زیرا
که نه تنها
لهستان، بلکه
اروپا تصمیم
به نابودی
آنها گرفته
است و این
کابوسی به تمام
معنی است».
در
«منطقه ممنوعۀ
قرمز» 3
کیلومتری
میان مرز دو
کشور به غیر
از نیروهای
نظامی هیچ کس
اجازه رفت و
آمد ندارد. نه
خبرنگاران،
نه نیروهای
امداد و نه
پزشکان عضو
«سازمان
پزشکان بدون
مرز» حق نزدیک
شدن به پناهجویانی
که در آنجا
بدون سرپناه و
غذا در سرمای
یخبندان شب
را به روز میرسانند
ندارند. در
جنگلی که مملو
از باتلاق و
رودخانههای
عدیده و گل و
لای است،
منطقهای
مملو از
گرازهای وحشی
و زوزههای
شبانۀ گرگها
و... . غم انگیز و
رقت بارتر
اینکه
پناهجویان
فاقد غذای کافی،
دارو، وسائل
نظافت، جای
خواب و لباس
گرم هستند.
تنها برخی از
اهالی بومی
منطقه مرزی در
حد توان ناچیز
خود با کمکهائی
نظیر سوپ گرم،
چای و یا کیسه
خواب به داد این
بینوایان میرسند.
اما
اصولا دسترسی
به پناهجویان
یکم به دلیل باتلاقی
بودن منطقه و
دوم به دلیل
مخفی شدن
پناهجویان از
ترس پلیس مرزی
لهستان به
سادگی ممکن
نیست.
«کایل
مک نالی»
مشاور مسائل
بشر دوستانه
در سازمان
امدادی پزشکان
بدون مرز در
گفتگو با هفته
نامه اشپیگل گفت:
«پناهندگان
ناامید و
مستاصل هستند
و وضعیت آنها
روز بروز بدتر
میشود»... او
اضافه کرد که «تا
بحال تیم
همکاران او
هیچ گونه
دسترسی به منطقه
مرزی بین
لهستان و
بلاروس پیدا
نکردهاند تا
بتوانند به
پناهندگان در
تامین نیازهای
آنان کمک کنند».
او
در مورد اخلاق
دوگانه سران
دول بورژوازی
گفت: «سران
کشورهای عضو
اتحادیه
اروپا همواره
خواستار
دسترسی بی قید
و شرط و بدون
مانع برای کمک
های بشر
دوستانه در
بارۀ کشورهای
دوردست و دور
از اروپا هستند،
در حالی که
وقتی انسانها
در مرزهای
اتحادیه
اروپا رنج میکشند
و میمیرند
سکوت میکنند».
درمواقع
اضطراری حتی
اگر تقاضای
ارسال
آمبولانس شود،
آنها از آمدن
به محل خودداری
میکنند. چند
نفر از اهالی
بومی یک کودک
را از باتلاق
بیرون کشیدند
و بوسیله
بانوج (ننوی
پارچهای) او
را به پزشک
رساندند. این
پسر 14 ساله
سرگردان و
حیران بدور
خود میگشت
زیرا که
ماموران پدر
او را به
بلاروس فرستاده
بودند و او جا
مانده بود.
ساکنین
منطقه در آغاز،
اگر پناهندهای
را مشاهده میکردند
به اطلاع پلیس
مرزی میرساندند،
به این امید
که آنها را به
پناهگاه پناهجویان
هدایت کنند،
غافل از انکه
پلیس آوارگان
را به اجبار
وادار به سوار
شدن کامیون میکرد
تا آنها را به
بلاروس رجعت
دهد.
در
همین رابطه
کمیسیون
پارلمان
اروپا
پیشنهاداتی
در زمینه
برخورد به
پناهندگان در
مرزهای اروپا
تدوین و آن را
به کشورهای
لهستان،
لیتوانی و لتونی
ارائه میکند
که عملا قانونِ
تا کنونیِ
حمایت از
پناهندگان را
از درجۀ
اعتبار ساقط میکند.
سازمان
حامی
پناهندگان (Pro Asyl) در
آلمان، این به
اصطلاح «دستور
اضطراری»
کمیسیون
پارلمان
اروپا به این
سه کشور را
خطری جدی برای
حقوق بشر و «حکومت
قانون»
ارزیابی میکند.
در
روز اول
دسامبر سال
جاری کمیسیون
اروپا در رابطه
با شرایط حاکم
بر مرزهای
اروپا یک «قانون
اضطراری و
استثنائی» وضع
کرد که به موجب آن،
قوانین حمایت
از پناهندگان
موجود را از
اعتبار میاندازد.
آقای
«کارل کوپ» (Karl Kopp) مسئول شاخۀ
اروپا (Pro Asyl) (سازمان
حامی
پناهندگان)،
بستۀ پیشنهادی
کمیسیون
اروپا را
نشانۀ کرنش در
مقابل دولتهائی
ارزیابی کرد
که تاکنون
قوانین
اتحادیۀ اروپا
را به طور منظم
نقض کردهاند.
پارلمان
اروپا پس از
مدتها سکوت
در مقابل نقض
آشکار حقوق
بینالمللی
در مرزهای
اروپا از طرف
سه عضو این
اتحادیه
لهستان، لتونی
و لیتوانی - و
در گذشته
مجارستان -
اکنون به آنها
یک «بسته
دفاعی» نخنما
و پوسیده
ارزانی میدارد.
کمیسیون
اروپا بدون
شرم و حیا قانون
کنوانسیون حق
پناهندگی را
عمداً نادیده
میانگارد و
به این سه
کشور پیشنهاد
میکند که
منشور ملل
متحد و
اعلامیه حقوق
بشر که 73 سال
پیش از جانب
کشورهای عضو
به تصویب
رسیده است را
نادیده
انگارند و آن
را از حَیّزِ
انتفاع خارج
سازند. تا
بدین وسیله
پناهندگان آواره
در جنگلهای
مرزی این سه
کشور در سرمای
سیاه زمستان
از بیغذائی
و بیداروئی و
بیسرپناهی و
بیلباسی یخ
بزنند و باعث
عبرت هموطنان
خود گردند تا
فکر پناهندگی
به اروپا را
از سر بدر
کنند. آنوقت
همین اروپا به
دروغ و ریا
پرچمدار دفاع از
حقوق بشر و
دموکراسی در
بلاروس،
فدراسیون
روسیه، چین،
ایران، عراق،
لیبی، سوریه،
ونزوئلا،
کوبا و...میگردد
و دادگاههای
حمایت از حقوق
بشر در اروپا
برگذار میکند
تا بر چهره
زشت خویش نقاب
«حمایت از
حقوق بشر»
بزند. حامیان
این دادگاهها
در کشتار
پناهندگان در
مرزهای
اروپای شرقی
سهیماند.
نباید
تعجب کرد که
همین اروپا
به
دستور برادر
بزرگتر، «ژولیان
آسانژ» را دو
دستی تحویل
آمریکا میدهد.
ولی به «ناوالنی»
- که اتفاقاً
او هم مدارک
محرمانه دولت
روسیه را بر
ملا کرده است -
جایزه نخنمای
«زاخاروف»
اهداء میکند
. این نشان میدهد
که پارلمان
اروپا روز به
روز بیشتر به
راست میغلطد
و نیروهای دست
راستی سیاست
راهبردی این پارلمان
را تعیین میکنند.
این
بستۀ
پیشنهادی
کمیسیون
پارلمان
اروپا علناً
به کشورهای سه
گانه لهستان،
لیتوانی و لتونی
عدول از «قانون
پناهندگی
اروپا» را
توصیه میکند.
البته کلاه
شرعی هم برای
این قانون
دوختهاند.
گویا این
قانون موقتی
است و برای 4
هفته در نظر
گرفته شده
است، تا
پناهندگان در
اثر وجود این
قانون قادر به
ارائه تقاضای
پناهندگی
نباشند.
البته
کمیسیون با
تصویب این
تبصره که «کشورهای
اروپائی حق
دارند در
مرزهای خود
بنا برضرورت
حتی 4ماه (و
شاید در آینده
برای 4 سال و
سپس 40 سال و... - توفان)
این قانون را
به اجرا
گذارند» عملا
فرمان عدم
پذیرش
پناهنده را
برای آنها صادر
میکند.
سازمان حامی
پناهندگان (Pro Asyl) بر این
عقیده است که «طبق
این قانون،
پناهندگان را
ابتداء به
زندان (با سختترین
شرایط - توفان)
میافکنند و
سپس «قانوناً»
آنها را اخراج
میکنند».
این
برخورد
ساختارشکنانه
کمیسیون
پارلمان اروپا
بیانگر پوچی و
پوکی «حکومت
قانون» در این
اتحادیه است.
بیانگر پوچ
بودن قوانین دفاع
از «حقوق بشر»
است که اروپا
پیوسته به کذب
از آن دم میزند.
این چه «دولت
قانونی» است
که به بهانۀ «شرایط
بحرانی» حقوق
انسانهای
آواره و بی
پناه را که در
معرض نابودی
به معنی واقعی
کلمه قرار
گرفتهاند
زیرپا میگذارد؟
گردانندگان
کمیسیون
اروپا به
بهانۀ «شرایط
درگیری
اضطراری» با «لوکاشنکو»
قوانین حقوق
بشر را - که خود
آنها نیز از امضاء
کنندگان آن
هستند – لگد
مال میکنند.
آقای «کارل
کوپ» اضافه میکند
که «شرایط و
وضعیت
آوارگان پناهجو
در شرق اروپا
فاجعه آمیز
است». او تنها
چاره برای
بهبود بخشیدن
به وضع این انسانهای
بیپناه را «اجرای
قوانین
کنوانسیون
حقوق بشر» میداند.
ماموران
پلیس مرزی
لهستان با
پایمال کردن
حقوق
پناهجویان، با
توسل به زور
زنان، مردان و
کودکان پناهجو
را از خاک
لهستان به
کشور بلاروس
کوچ میدهند.
آقای «کوپ» می
افزاید: «این
اقدام
کمیسیون
اروپا علیه
پناهجویان
یک ترکیب سمّیای
از اقدامات
دولت
مجارستان و
دولت یونان
نسبت به پناهندگان
است و بس. آن
زمان کمیسیون
اروپا در
یونان لغو «حقوق
پناهندگی» را
تائید و عملاً
مجوز طرد
وحشیانه
پناهجویان از
مرزهای این
کشور را صادر
کرد.
در
مجارستان نیز
دولت این کشور
اقدام به ایجاد
یک «منطقه
ترانزیت» که
در آن
پناهجویان را
به صورت
غیرقانونی و
بدون بررسی
شرایط افراد
دستگیر و به
کشورشان باز
میگرداندند
کرد. امروز در
شرق اروپا این
دو اقدام ضد
انسانی
تواماً اعمال
میشود.
آقای
«کوپ» می
افزاید: «قانون
جدید بروکسل
کوششی است در
جهت آرایش چهرۀ
قانونشکنان
کشورهای شرق
اروپا و مقبول
جلوه دادن
آنها در انظار
عمومی».
کمیسیون
اتحادیه
اروپا با این
اقدام خود آشکارا
قوانین
کنوانسیون
حقوق بشر
اروپا را از رمق
میاندازد،
اقدامی که
نتایج منحوس و
کشندهای در
پی خواهد
داشت. جالب
اینجاست که
دولت لهستان
نه تنها به
این پشنهاد
کمیسیون
اتحادیه اروپا
هم وقعی نمینهد،
بلکه آن را از
اساس رد کرده
و آشکارا اعلام
کرده است که
به هیچگونه
قانون
پناهندگی
گردن نخواهد
نهاد!
کشورهای
امپریالیستی
با برخورداری
از «اخلاق
دوگانه»
مزورانه گاهی
به کذب طرفدار
«دموکراسی» و «حقوق
بشر» میشوند
و در راه
رسیدن به
اهداف
پلیدشان چه
کودتاها و جنگهای
خونینی که
براه نمیاندازند،
و گاهی علناً
و آشکارا با
حیله و نیرنگهای
الوان هم
دموکراسی و هم
حقوق بشر را
لگدمال میکنند.
عملکرد فاجعه
آفرین ناتو و
اتحادیه اروپا
به رهبری
آمریکا طی دو
دهۀ اخیر در
کشورهای
خاورمیانه و
شمال آفریقا
از یک سو و رفتار
ضدانسانی
اخیرشان به
مسئله
پناهندگان در
مرز بلاروس
(روسیه سفید) و
لهستان از سوی
دیگر نمونههای
گویای برخورد
دورویانه و
مزورانه
امپریالیسم
به مسئله حقوق
بشر است.
فراموش
نکردهایم
زمانی را که
در سال 2016 سیل
پناهندگان
جنگ زدۀ سوریه
روانۀ ترکیه
شد، همین کشورهای
اروپائی با
کمکهای
میلیاردی در اِزای
پناه دادن و اسکان
آوارگان در آن
کشور و
جلوگیری از
ورود آنان به
کشورهای
اروپائی به
کمک اردوغان
شتافتند.
امروز اما در
برخورد به
پناهجویان
آواره در شرق
اروپا «کشتیبان
را سیاستی دگر
آمده است». در
صورتی که
لاوروف وزیر
خارجه
فدراسیون
روسیه اظهار
داشت: «مقامات
مسکو پیشنهاد
کردند که
اتحادیۀ اروپا
میتواند جهت
نگهداری
پناهندگان
خاورمیانه در بلاروس
به این کشور
کمک مالی کند».
متعاقب آن
اسقف «گالاگر»
نیز بیان داشت
که واتیکان
حاضر است در
رابطه با
پیشنهادات
صلحآمیز
مسکو، جهت کمک
به پناهجویان
آواره، کمکهای
لازم را
بنماید. اما
گوش اتحادیه
اروپا به این
حرفها
بدهکار نیست.
در
مقابل،
سازمانهای
حقوق بشر و
امدادگران
گزارش میکنند
که پلیس
لهستان در
اخراج
قهرآمیز
پناهندگان از
این کشور فرقی
میان مردان،
زنان، کهنسالان،
نوجوانان و
نونهالان
قائل نیست و
همه را با یک
چوب میراند.
جهانیان شاهد
این خبر
هولناک بودند
که جلیل 15 سالۀ
سوری چندین شب
به تنهائی در
جنگلهای سرد
کشور لهستان
خود را مخفی
ساخته و دچار
اختلال روانی
شده بود. اما
با این وجود
پلیس لهستان
او و پدرش را
هنگام عبور از
مرز شرقی اتحادیه
اروپا دستگیر
کرده و مانند
سایر پناهجویان
با خشونت هر
چه تمامتر به
کشور بلاروس
رجعت دادند.
طبق اخبار
موجود در بعضی
از روزها صدها
پناهجو با زور
و خشونت از
مرزهای این
کشور به سمت
بلاروس رانده
میشوند. از
آنجا که دولت
لهستان از
اوایل سپتامبر
2021 مناطق مرزی
این کشور با
بلاروس را
ممنوعه (قرمز)
اعلام کرده،
کسی را یارای
ورود به این
مناطق نیست،
نه
خبرنگاران،
نه سازمانهای
حقوق بشری و
نه پزشکان و
امدادگران.
لذا آمار
دقیقی در مورد
پناهندگان در دست
نیست. ناگفته
نماند که حتی
ماموران
سازمان ملل
نیز از حق
ورود به این
مناطق
محرومند.
«مارتا
گورگزینسکا»
وکیل دعاوی
لهستانی - که
در عرصۀ حقوق
بشر فعال است -
سیاست دولت
لهستان را در
رابطه با
بازگرداندن
مهاجرین
کاملا
غیرقانونی و
ضد کنوانسیون
حقوق بشر
سازمان ملل
ارزیابی کرده
و آن را شدیداً
محکوم ساخته
است. او دولت
لهستان را
متهم میکند
که حتی از
رساندن کمکهای
بشر دوستانۀ
امدادگران
نظیر غذا، آب،
لباس به
آوارگان بی
پناه جلوگیری
میکند. این
دولت حتی حق
رجوع به
بیمارستان و
بهرهمندی از
امکانات
پزشکی و
درمانی را از
پناهجویان
سلب کرده است.
اینها
همه کافی
نیست. دولت
ناسیونالیست
و محافظهکار
این کشور قصد
دارد که طرح
ساخت دیوار
مرزی به طول بیش
از 100 کیلومتر
در مرز شرقیاش،
با هزینه 353
میلیون یورو
به تصویب
پارلمان این
کشور برساند
که رساند.
در
حال حاضر دولت
لهستان 20 هزار
سرباز را در
مرز شرقی خود
مستقر ساخته و
وظیفه کنترل
شدید مرز را
به آنان
واگذار کرده
است.
گرچه
با توجه به
زمستانی که در
راه است- هم
اکنون 7 درجه
زیر صفر - و
نهادهای
امدادگر و یا
حتی سازمان
عفو بینالمللی
از دولت
لهستان در
خواست رسیدگی
به وضع پناهجویان
را نمودهاند
ولی این دولت
هیچگونه
وقعی به
درخواست آنها
نمینهد.
تاکنون
8 نفر از
پناهندگان
جان خود را از
دست دادهاند.
حتی زنی سقط
جنین کرده
است. دولت
لهستان در سرمای
سخت به روی
پناهجویان آب
سرد میریزد
تا یخ زده بمیرند.
کجایند آن
هواداران
تحقق حقوق بشر
در سوئد،
آلمان،
فرانسه و
بریتانیا؟
به
یک کلام اروپا
مرزهای خود را
به روی
پناهندگان
بسته است.
اما
پناهجویان
برای رهائی از
شرایط طاقت
فرسای زندگی،
از فقر و
گرسنگی و بیسرپناهی،
شرایطی که
بعضاً دست پخت
همین امپریالیستهای
قسیالقلب
است کماکان یا
در آبهای
دریای اژه، یا
در کانال مانش
در حال غرقشدن
هستند و یا در
جنگلهای شرق
اروپا در حال
منجمدشدن.
اوج
وقاحت آنجاست
که وزرای
خارجه (جی 7)
آمریکا،
کانادا،
ژاپن،
انگلستان،
فرانسه،
ایتالیا و
آلمان در
بیانیهای از
یک سو دولت
بلاروس را به
خاطر «سازماندهی
مهاجرت به
اتحادیه
اروپا» محکوم
میکنند و از
سوی دیگر از
عملکرد ضد
انسانی لهستان،
لیتوانی و
لتونی نسبت به
پناهندگان پشتیبانی
میکنند. آنها
در بیانیۀ خود
به طور یکجانبه
دولت بلاروس
را مسئول مرگ
و رنج پناهندگان
مینمایانند.
اگر آنها دولت
دست راستی
لهستان را در
کنف حمایت خود
نمیگرفتند
عجیب مینمود.
کیست
که نداند ناتو
و در راسش آمریکا
با دخالتها،
حملات نظامی
وحشیانه،
تخریب
زیربنای کشورهای
خاورمیانه و
شمال آفریقا،
بسیج و تسلیح
نظامی و مالی
و لجستیکی
داعشیان
آدمخوار که
خود دست
پروردۀ
وهابیستهای
منطقه هستند و
بالاخره
تحریمهای
گوناگون عرصه
را آن چنان
برمردم این بخش
از کره خاکی
تنگ کردهاند
که چارهای جز
پناه جستن در
کشورهای غنی
غرب برایشان باقی
نمانده است.
ولی
رسانهها و
مطبوعات
مزدور و دستنشاندۀ
امپریالیستی
را با این
واقعیات کاری نیست.
آنها از صبح
تا شام روسیه،
بلاروس، پوتین
و لوکاشنکو را
به توپ میبندند.
در حالیکه خود،
حقوق بشر را
در خاورمیانه
و شمال آفریقا
با بمب و تانک
و توپ و چکمهها
و گلولههای
سربازانشان
نیست و نابود
کردهاند و
اکنون با طرح
نقشههای
موذیانۀ «انقلاب
مخملی» در
بلاروس و
درنهایت
الحاق این
کشور به ناتو،
از «جامعه
مدنی و حقوق
بشر و
دموکراسی» در
بلاروس حمایت
میکنند!
طبیعی
است که دولت
راستگرای
لهستان با
تکیه بر
پشتیبانان
امپریالیستی
آمریکائی و
اروپائیاش
حقوق
پناهندگان را
زیر پا گذارد
و با حمله وحشیانه
به پناهجویانی
که از خاک
بلاروس به این
کشور وارد شدهاند
صدها نفرشان
را دستگیر کند
و باز گرداند. حامیان
دولت لهستان
با بی شرمی
هرچه تمامتر
ورود
پناهجویان به
خاک لهستان را
«غیرقانونی»
میخوانند و
از رفتار ضد
بشری دولت
لهستان پشتیبانی
کامل میکنند.
اینکه
جان بیش از 4
هزار پناهجو
در اثر سرما و
یخبندان،
گرسنگی و بیدرمانی
در خطر است
برای آنها
کاملا بیاهمیت
است. جالب اینجاست
که لهستان
برخلاف
قوانین بینالمللی
به پناهجویان
اجازه ورود
نمیدهد اما
کمیسیون
اتحادیۀ
اروپا در عوض
تحریمهای
بلاروس و حتی
روسیه را
تشدید میکند.
نقل از
توفان ارگان
مرکزی حزب
کارایران
شماره 263 بهمن
ماه 1400
www.toufan.de
لینک
چند وبلاگ
حزبی
وبلاگ
توفان قاسمی
http://rahetoufan67.blogspot.se/
وبلاگ
ظفرسرخ
http://kanonezi.blogspot.se/
وبلاگ
کارگر آگاه
http://www.kargareagah.blogspot.se/
سایت
کتابخانه
اینترنتی
توفان
http://toufan.org/ketabkane.htm
سایت
آرشیو نشریات
توفان
http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm
توفان
در توییتر
https://twitter.com/toufanhezbkar
توفان
در فیسبوک
https://www.facebook.com/hezbekar.toufan.3/
توفان
درفیسبوک به
زبان انگلیسی
https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts
توفان
درشبکه
تلگرام
https://telegram.me/totoufan