نکات قابل تاملی در زندگی پرتلاش پرویز
نعمان، دبیر سابق کنفدراسیون جهانی محصلین و
دانشجویان ایرانی(اتحادیه ملی)
رفیق پرویز نعمان دبیر سابق کنفدراسیون
جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی(اتحادیه
ملی) در 27 فروردین(15 آوریل 2016) در انگلستان بعد از یک
بیماری طولانی به درود حیات گفت. پاره ای از هیات
دبیران سابق کنفدراسیون جهانی پیامی را که در
زیر می بینید، در تجلیل از مبارزات وی منتشر
کردند.
قبل از درگذشت وی، فرامرز بیانی
دبیر سابق کنفدراسیون جهانی نیز به صورت ناگهانی در
تهران به درود حیات گفته بود. فرامرز بیانی یکی از
دبیران سابق کنفدراسیون جهانی و یکی از
نمایندگان حاضر جبهه ملی ایران در خارج از کشور در مذاکرات
مشترک میان رهبران سازمان مارکسیستی لنینیستی
توفان و جبهه ملی ایران برای یافتن راه حل نهائی به
خاطر غلبه بر بحران انشعاب در کنفدراسیون جهانی بود که متاسفانه موفق
نبود.
برای خوانندگان توفان این پرسش ولی مطرح
می شود که به چه دلیل حزب کار ایران(توفان) برای
رفیق پرویز نعمان حساب جداگانه ای باز کرده است، در
حالیکه در سالهای اخیر چندین نفر از دبیران
کنفدراسیون جهانی درگذشته اند و حزب کار ایران(توفان) از
این مبارزان تنها در فیس بوک حزب کار تجلیل به عمل آورده است و
نه در ارگان مرکزی خود؟
ناگفته برای بسیاری از مبارزان
قدیمی روشن است که حزب کار ایران(توفان) با بسیاری
از نظریات رفیق نعمان به ویژه تا آنجا که به بررسی گذشته
جنبش کمونیستی ایران و جهان مربوط می شد و یا با نظریاتی
که وی مدافع آن در برخورد به خط مشی سنتی کنفدراسیون بود،
چه در دوران فعالیتش در درون "سازمان انقلابی حزب توده
ایران" و چه در زمانی که از سازمان انقلابی جدا شد و با
گروهی به نام "کادرها" که دارای نظریات ناهمگون و
ناساگار بودند، همراهی کرد، موافق نبود. ولی علیرغم این
اختلافات، حزب ما همکاری خویش را با این رفیق در
زمینه های گوناگون ادامه داد و لازم می داند در این راستا
به نکات برجسته ای از زندگی سیاسی وی اشاره کند که
حزب ما در فعالیت مبارزاتی این رفیق با آن روبرو بوده است
و ذکر آنرا آموزنده می داند.
رفیق پرویز نعمان، کلیمی بود و
دقیقا همین وابستگی دینی خانوادگی،
یکی از نکات برجسته ای است که در تمام دوران فعالیت
مبارزاتی این رفیق از اهمیت ویژه ای برخوردار
است و به ویژه امروز باید به آن تکیه نموده آنرا برجسته کرد.
رفیق پرویز نعمان عضو "سازمان جوانان حزب
توده ایران" بود و در زمان بروز رویزیونیسم در
شوروی و "حزب توده ایران"
از این حزب رویزیونیستی با خواست و
انگیزه مبارزه بر ضد رویزیونیسم و دفاع از مارکسیسم
لنینیسم جدا گردید و ازطرف "سازمان انقلابی حزب توده
ایران" برای آشنائی با نظریات رفیق مائو تسه
دون و تجارب انقلاب چین و آموزش نظامی به چین اعزام شد.
رفیق نعمان برخلاف کسانی که بدون آشنائی
با گذشته پرافتخار جنبش کمونیستی ایران، بی مسئولیت
و غیر علمی و بی محابا شمشیر دشمنی با
ماتریالیسم تاریخی را از نیام بر می
کشیدند و دشمنی دیرینه خویش را با جنبش
کمونیستی ایران در زیر نقاب "انقلابی"
ابراز می داشتند، تلاش داشت با تفسیر خودش از زاویه چپ به
فعالیتهای گذشته "حزب توده ایران" برخورد کند تا مرز
مبارزه با اشتباهات "حزب توده ایران" و یا هر آنچه وی
حداقل به عنوان "اشتباهات" این حزب تلقی می کرد، با
هجوم ضد کمونیستها و نادانانِ تاریخ جنبش کمونیستی
ایران مخدوش نشود. وی یک بار به رفقای حزب کار بیان
کرد که من خودم را مدیون "حزب توده ایران" می دانم.
کسانی که با تاریخ ایران آشنا نیستند، نمی دانند که
یک یهودی ایرانی که سالها در جامعه مذهبی
ایران تحقیر شده بود و همواره در پی کتمان دین
واقعی خویش بود، در چه شرایط روحیِ سختی در
ایران زندگی می کرد. کناره جوئی، فرار از تماسهای
غیر ضروری، در درون اقلیت دینی زندگی کردن و
فضای پنهان و کتمان کاری را بر روی گوشت و پوست خود حس کردن، به
چه مفهوم بود. ترس از آزار و اذیت و فضای مسموم چون بار
سنگینی بر دوش من فشار می آورد، یهودی بودن به
منزله منفرد بودن و دوری از زندگی اجتماعی بود که دیگرِ
مردمان در آن آشکارا، با فراغ بال شرکت می کردند. در این دوره من با
توده ای ها آشنا شدم و کمونیسم را پذیرفتم و در درون حوزه ها در
کنار رفقائی قرار گرفتم که ملاک برخوردشان به من سیاسی و
کمونیستی بود و نه دینی. من برای نخستین بار
در تاریخ زندگیم هویت واقعی یافتم و
خودم را پیدا نمودم. من هویت و اعتماد بنفس و آگاهی خویش
را مدیون "حزب توده ایران" هستم. من در درون این حزب ایرانی
شدم، هوادار طبقه کارگر گردیم و دین یهودی برایم به
عنوان یک سرنوشت غیر قابل تغییر و تاریخی
باقی ماند. من در این دوران بود که از انزوا به در آمدم و با آغوش
بازِ انقلابی جامعه روبرو شدم. فعالیت حزبی برای من چراغ
رهائی و روشنائی از بندهای تعصبات دینی و
فضای تنگ و تاریک آزار و اذیت متعصبان و نادانان بود. من
دیگر یک نفرِ منفرد نبودم، در کنار ده ها هزار نفردیگر
قرارداشتم و همسرنوشت با همه آنها بودم.
رفیق نعمان به این ایدآل خویش
وفادار ماند و تا زنده بود بر ضد صهیونیسم اسرائیل مبارزه کرد و
در کنار خلق فلسطین قرار داشت. اسرائیلیها بسیار تلاش
کردند تا نظر وی را در سفری که وی به اسرائیل برای
دیدن کیبوتصهای اسرائیلی کرده بود، که تحت نام تحقق
سوسیالیسم جا می زدند، جلب کنند، ولی وی حاضر نشد
با آنها همکاری نموده و سیاست تجاوزکارانه و اشغالگرانه آنها را مورد
تائید قرار دهد. حضور رفیقی کلیمی در سطح
دبیران کنفدراسیون در عین حال بیان سطح آگاهی اجتماعی
و سیاسی کنفدراسیون جهانی است که بدور از تعلقات
مذهبی، برنامه سیاسی اجتماعی خویش را به پیش
می بُرد. حضور پرویز نعمان در کنار سایر اعضای
دانشجوی کنفدراسیون جهانی که به ادیان دیگری
از جمله مسیحی، زردتشتی و حتی بهائیان
سیاسی-انقلابی و نه ضد انقلابی-"غیر
سیاسی" تعلق داشتند، گویای سکولار بودن
کنفدراسیون و اعتقاد این سازمان دموکراتیک از همان آغاز
پیدایش خویش، به جدائی دین از حکومت بود.
کنفدراسیون این باور عمیق خویش را شخصا اجراء و تجربه
می کرد. یک رفیق یهودیِ ضد صهیونیست
می توانست تا عالیترین مقام این سازمان ارتقاء یابد
و زمام امور رهبری این سازمان را در دست داشته باشد و از حمایت و
اعتماد عمومی همه اعضاء این سازمان برخوردار باشد.
رفیق نعمان یکی از دبیران سابق
کنفدراسیون بود که برای تجلیل از جشن بزرگداشت پنجاهمین
سالگرد برپائی کنفدراسیون جهانی به تلاش دست زد و بسیار
در این زمینه فعالیت کرد، زیرا بر این نظر بود که
باید از مبارزات نسل گذشته و خدماتی که برای ارتقاء سطح آگاهی
جنبش و پیشرفت مبارزات مردم ما کرده است، تجلیل کرد. وی
علیرغم اینکه در بستر بیماری قرار داشت و توان راه رفتن
نداشت، از فعالیت فکری و عملی تا آن حد که در توانش بود فروگذار
نکرد.
پیامی که وی برای این مراسم
تاریخی ارسال کرد و در اسناد مراسم 50 سالگی برپائی
کنفدراسیون برای همیشه در تاریخ ایران ثبت است،
سندی تاریخی و پر ارزش است و ما مجدد به انتشار آن اقدام
می کنیم:
رفقا، دوستان و آشنایان گرامی!
از اینکه نمی توانم به سبب بیماری
در مراسم تجلیل از پنجاهمین سالگشت تاسیس کنفدراسیون
جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی(اتحادیه
ملی) در کنار شما باشم، متاسفم. ولی اعتقاد راسخ دارم که شما رفقائی
که سنگر مبارزه را تا به امروز ترک نکرده اید، از دستآوردهای بزرگ
مبارزات دموکراتیک و ضد امپریالیستی و ضد
صهیونیستی یک نسل دانشجویان ایرانی در
خارج از کشور، به خاطر رهائی مردم ایران از ستم و استعمار، به
همانگونه که شایسته آن است، تجلیل خواهید کرد.
گرچه با پاهای متورم امکان حرکت از من سلب شده است و
در بستر بیماری قرار دارم، ولی مطمئن باشید که قلبم
برای شما می تپد و در این سنگر مبارزه خود را در کنار شما حس
می کنم.
کنفدراسیون جهانی محصلین و
دانشجویان ایرانی متعلق به کسی نیست، متعلق به همه
ماست، فعالیت آن بخشی از مبارزات طولانی مردمی میهن
ما، برای سربلندی و آزادی و استقلال میهنمان ایران
بوده است که از انقلاب مشروطیت تا به امروز ادامه دارد.
نسلهای گذشته ی ایران آرمانپرستانه در
راه کسب این اهداف، خون ریخته و از جان خود گذشته اند تا نسلهای
بعدی بتوانند آزادتر زندگی کنند. ما و نسل آینده باید
بتوانیم بار عظیمی را که آنها مسئولانه حمل کرده و بر شانه ما
نهاده اند، به سر منزل مقصود برسانیم. ما با الهام از شعار "اتحاد،
مبارزه، پیروزی" این مبارزه را، تا فرجام نهائی
ادامه خواهیم داد. و این وظایف و تعهدات مردمی را به
آیندگان می سپاریم تا از آن دفاع کرده و در خدمت به مردم تکامل
دهند. در خاتمه برای همه شما آرزوی پیروزی و موفقیت
می کنم و به نوبه خود از زحمات فراوان کمیته برگذاری این
مراسم صمیمانه سپاسگزارم.
پریز نعمان
آکسفورد انگلستان 25/12/2012
پیام پاره ای
از دبیران سابق کنفدراسیون جهانی:
در سوگ رفیق پرویز نعمان
امروز با اندوه فراوان آگاه شدیم که رفیق
و همرزم ما پرویز نعمان دبیر سابق کنفدراسیون جهانی
محصلین و دانشجویان ایرانی بعد از یک
بیماری طولانی در انگلستان به درود حیات گفت.
پرویز نعمان یکی از اعضاء،
فعالان و رهبران کنفدراسیون جهانی و عضو سازمان دانشجویان ایرانی
در پاریس(فرانسه)، فلورانس، رم(ایتالیا) و آخن(آلمان فدرال) بود.
وی در سال 1344(1965) وظیفه دبیری کنفدراسیون
جهانی در بخش فرهنگی را در چهارمین کنگره کنفدراسیون
محصلین و دانشجویان ایرانی در شهر کلن(آلمان غربی) پذیرفت
و در جهت پیشرفت و تقویت مبارزات کنفدراسیون جهانی
فعالیت نمود. وی به علت مبارزات دموکراتیک، ضد استبدادی و
ضد امپریالیستی خویش در سال 1966 از فرانسه اخراج شد. رفیق
پرویز نعمان در زمینه هنری نیز فعال بود و در رشته امور
فیلمبرداری و سینمائی تحصیل کرده بود.
پرویز نعمان یکی از مبارزان قدیمی
راه دموکراسی، آزادی و استقلال ایران بود. بدون تردید، درگذشت
وی ضایعهی برای جنبش ضد امپریالیستی، دموکراتیک
و ضد استبدادی مردم ایران است.
ما دبیران
پیشین کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان
ایرانی(اتحادیهی ملی) با ابراز همدردی و
تسلیت به خانوادهی او، اعضای جنبش بزرگ کنفدراسیون
جهانی، و همهی مبارزان راه استقرار آزادی و دموکراسی و
تحقق حقوق بشر در ایران، یاد این رفیق مبارزه را زنده
می داریم.
جمعه 15 آپریل 2016
/27 فروردین 1395
دبیران
پیشین کنفدراسیون:
فریدون اعلم
جمشید انور
منصور بیات زاده
محسن رضوانی
ناصر
شیرازی
داود غلام آزاد
کاظم کردوانی
جابر کلیبی
فریدون
منتقمی
سعید
میرهادی
بهمن
نیرومند
به
مناسبت درگذشت دو تن از دبیران سابق کنفدراسیون جهانی فرامرز
بیانی و پرویز نعمان و گرامیداشت یادشان،
مراسمی در تاریخ یکشنبه 15/05/2016 ساعت 16 در شهر فرانکفورت در
همان خانه سنتی جوانان(یوگند هربرگر) که کنگره های
کنفدراسیون در آن برگزار می شد، برگزار می شود.
بر گرفته از توفان
شـماره 194 اردیبهشت ماه 1395ـ مه
سال 2016
ارگان مرکزی
حزب کار ایران(توفان)
www.toufan.org
نشانی
پست الکترونیکی(ایمیل)
toufan@toufan.org
لینک چند وبلاگ
حزبی
وبلاگ توفان
قاسمی
http://rahetoufan67.blogspot.se/
وبلاگ ظفرسرخ
http://kanonezi.blogspot.se/
وبلاگ کارگر آگاه
http://www.kargareagah.blogspot.se/
سایت کتابخانه اینترنتی توفان
http://toufan.org/ketabkane.htm
سایت آرشیو نشریات توفان
http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm
توفان در توییتر
https://twitter.com/toufanhezbkar
توفان در
فیسبوک
https://www.facebook.com/toufan.hezbekar
توفان درفیسبوک
به زبان انگلیسی
https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts