بخش نخست-اوضاع جهان
ابزارهای نفوذی استعماری
امپریالیسم
صندوق بین
المللی پولIWF
سرمایه
داران به منظور جلو گیری از پیدایش اُفت های سریع
و مخرب در خرید و فروش سهام، که منجر به فرو پاشی بافت های اقتصادی
یک کشور و در نتیجه سقوط دولت ها و بی ارزش شدن پول و ارز آن کشور
ها می شد، "صندوق بین المللی پول" را به عنوان ناظر آفریدند
که امر پائیدن و نظارت بر این بیماری سرمایه داری
را به عهده گیرد. این نوسانات ارزی منجر به آن می شد که با
کاهش شدید بهای سهام در بازارهای جهانی بورس که باعث نزول
سودآوری و نرخ بهره، و از بین رفتن سریع سرمایه ها می
شد، ما با گسترش "نابسامانی" های اقتصادی و اجتماعی
روبرو شویم و به این جهت نظارت بر این امر بر عهده اين نهاد ها واگذار
شد.
امروز ۱۸۷ کشور عضو این صندوق هستند و این صندوق بین
المللی پول؛ همسو با بانک جهانی به ابزار سلطه اقتصادی و سیاسی
امپریالیست ها، بویژه امپریالیسم آمریکا، بر جهان
تبدیل شده است. کلیه تصمیمات مهم صندوق نیازمند ۸۵ در صد آراء هستند
که سهم آمریکا به مثابه بزرگترین سهامدار آن به قدری است که عملا
در تصمیم گیریها از حق وتو استفاده می کند.
یادآوری
این نکته نیز لازم است که دولت آمریکا در صندوق بین المللی
پول در واقع از خود استقلال چندانی ندارد، بلکه نظرات و منافع "وال استریت"(Wall Street) و "هج فوند"ها
( hedgefund) (صندوقهای سرمایه گذاری های پُرخطر) را به
اجرا می گذارد. دولت آمریکا مجری سیاستهای اقتصادی
کلان سرمایه داران انحصاری است.
صندوق بین
المللی پول که سنتا رئیس اش یک اروپائی است و در حال حاضر
در دست فرانسه است برای جلب رضایت چین که به مقابله با سامان مالی
امپریالیستی برخاسته است حاضر شده به یک عقب نشینی
در مقابل چین دست زند.
خانم "کریستیان
لاگارد" (Christine Lagarde) تبعه فرانسه و
رئیس صندوق بین المللی پول در 21 مارس 2015 در پکن اعلام کرد که
واحد پول چین "یوآن"(Yuan) را وارد سبد ارزی سایر ممالک برخوردار از این
حق می کند(ین ژاپن، یورو از اروپا، دلار آمریکا و پوند بریتانیا).
این سبد ارز مصنوعی پایه ای است که بر اساس آن "حق برداشت
ویژه" به رسمیت شناخته می شود. خانم لاگارد در تاریخ
30 نوامبر سال 2015 به این وعده خود وفا کرد و در اثر فشار چین که دومین
کشور جهان از نظر قدرت اقتصادی است واحد پول چین "یوان"(Yuan) را به این سبد افزود. این یک عقب نشینی
و دادن رشوه به چین در چارچوب تشدید تضادهای ممالک امپریالیستی
است و ضربه مهمی به دلار محسوب می شود که از قدرتش کاسته می گردد.
این صندوق
با اعطای وامهای هدفمند به ممالک نیازمند، شرایط بسیار
دشواری را برای کشورهای متقاضی تعیین می
کند. به قسمی که با تعیین و تحمیل برنامه های ریاضت
اقتصادی عملا در امور اقتصادی کشورهای دریافت کننده وام، دخالت
و اخلال می نماید و آنها را از نظر اقتصادی و در نهایت سیاسی
به سرمایه های بین المللی و کشورهای سرمایه داری
پیشرفته وابسته می سازد. این نهاد عملا چیزی نیست
جز عامل اجرای سیاست های سرمایه های کلان مؤسسات اعتباری
و بانکی.
رهنمود صریح
صندوق و اصرار در خصوصی سازی صنايع دولتی، آموزش و پرورش، خدمات
اجتماعی، شرکتهای مخابراتی، حمل و نقل و ترابری، سیستم
راه آهن، بهداری و بهداشت، در خدمت به شرکت های چند ملیتی
می باشد.
آنها به عرصه
هایی چون بودجه ریزی دولتی، تنظیم ضوابط صنعتی،
قیمت گذاری محصولات کشاورزی، تنظیم ضوابط بازار کار، خصوصی
سازی و سایر عرصه وارد می شوند. این صندوق هر روز از شرایط
نخستین خویش برای اعطای وام فراتر رفته و اعطای وام
هایش را منوط به شروطی در رابطه با تحقق خواستهای جدید می
نماید. این شروط شامل دخالت این دو نهاد وام دهنده در عرصه هایی
هست که تا آن موقع حتا نمی شد تصورش را به مخیله خطور داد-عرصه هایی
از قبیل دموکراسی، تمرکز زدایی دولتی، استقلال بانک
مرکزی، و نحوه اداره ی بنگاه های اقتصادی. بر اساس نظریات
این اهرمهای استعماری هر کاری که در کشوری صورت گیرد
تبعاتی بر عملکرد اقتصادی کشور دارد. پس با این منطق، لازم می
آید که "صندوق بین المللی پول" و "بانک جهانی"
بتوانند شروطی را بر هر چیز تحمیل کنند، از تصمیمات مربوط
به تولید مثل، یکپارچگی قومیت ها و برابری جنسی
گرفته تا ارزش های فرهنگی.
منتقدان جهانی
صندوق بین المللی پول که این صندوق را یک رباخوار جهانی
می دانند به درستی معتقدند که نهادهای مالی بینالمللی
از جمله این صندوق، عاملان اجرایی سرمایهٔ مالی
اند. این سیاست دقیقاً همان سیاست کهن است که در گذشته، تفنگ
داران دریایی آمریکا و سایر استعمارگران عاملان اجرایی
آنها بودند و سیاستهای استعماری را با حضور واقعی و علنی
خود در محل اعمال می کردند. البته نیاز به استفاده از تفنگ داران دریایی
مدرن هنوز از صحنهٔ کنونی جهان زدوده نشده است و همچنان مداخلههای
نظامی آنها نقش مهمی در نظم نوین جهانی ایفا مینماید،
ولی بندهایِ نامرئیِ وامهای صندوق بین المللی
پول همان نقش نیروی نظامی استعماری را به نحو موذیانه
تر و "انسانی تری" بازی می کند. با این ابزار
استعماری هم مسیر ناوگانهای غذائی در آبراه های جهانی
تغییر می کند و هم حکومتهای نامناسب را بر سر جایشان
می نشانند. مالکان سرمایه های کلان جهانی با نیازمند
کردن کشورها به وامهای این صندوق در واقع تروریسم مالی را
بر جهان حاکم می گرداند. صندوق بین المللی پول یک دیکتاتور
و تروریست اقتصادی برای سلطه گری است.
بر گرفته از توفان شـماره ۱۹۷ مرداد
ماه 1395ـ اوت سال 2016
ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)
صفحه حزب کار ایران (توفان) در شبکه
جهانی اینترنت
www.toufan.org
نشانی پست
الکترونیکی(ایمیل)
toufan@toufan.org
لینک چند وبلاگ حزبی
..........................
وبلاگ توفان قاسمی
http://rahetoufan67.blogspot.se/
وبلاگ ظفرسرخ
http://kanonezi.blogspot.se/
وبلاگ کارگر آگاه
http://www.kargareagah.blogspot.se/
سایت کتابخانه اینترنتی توفان
http://toufan.org/ketabkane.htm
سایت آرشیو نشریات توفان
http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm
توفان در توییتر
https://twitter.com/toufanhezbkar
توفان در
فیسبوک
https://www.facebook.com/toufan.hezbekar
توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی
https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts