حزب توده ایران دارای
دو دوره متفاوت تاریخی است
از میراث انقلابی آن
دفاع کنیم
دهم مهرماه 1320 روز بنیانگذاری حزب توده
ایران، حزب ترازنوین طبقه کارگر ایران در 75 سال پیش است.
در این روز کمونیستهای ایران که در درون حزب
کمونیست ایران، و گروه 53 نفر فعالیت می کردند از اسارت
بیغولههای رضا شاهی آزاد شده
و همراه با جنبش جهانیِ انقلابی- ضد فاشیستی بر ضد
بهیمیت فاشیسم، بر ضد امپریالیسم و در دفاع از جنبش
جهانی کمونیستی به بنای سازمان مستقل سیاسی
طبقه کارگر ایران برای حمایت از طبقه کارگر و زحمتکشان
ایران، همت گماردند تا کار مبارزه برای کسب استقلال و حفظ
تمامیت ارضی ایران، حمایت از خواستهای طبقه کارگر و
زحمتکشان و مطالبات دموکراتیک خلقهای ایران را ... به پیش
برند. در مدت کوتاهی این حزب قادر شد، طبقه کارگر ایران را
بسیج کند و اعتماد وی را به دست آورد و این طبقه انقلابی را
برای نیل به ایرانی آزاد، مستقل و
سوسیالیستی رهبری نماید. حزب توده ایران
بخشی از جنبش کمونیستی جهانی و پیرو اندیشه انترناسیونالیسم
پرولتری بود. حزب توده ایران به مثابه بزرگترین سازمان
سیاسی در تاریخ ایران، موفق شد بزرگترین تشکل
کارگری را در ایران به وجود آورد و روشنفکران مترقی ایران
را به خود جلب کند و تحولی از نظر فکری و فرهنگی در عرصه
ایرانِ عقب مانده ایجاد نماید، که انوار گرم آن چون خط
سرخی در تمام تاریخ ایران تا به امروز تابان است. حزب توده
ایران نماینده اندیشه های مدرن و مترقی در
ایران بود، در ایران مذهبی و رجال سنتی عقب مانده،
جسورانه برای تساوی حقوق اجتماعی زنان با مردان به مبارزه
برخاست و زنان را به عرصه مبارزه اجتماعی کشانید و این در
حالی بود که سایر نیروهای سیاسی به اسارت
زنان صحه می گذاردند و یا از ترس مراجع مذهبی در مورد این
تساوی حقوق سکوت می کردند. حزب توده ایران دروازههای
ایران را بر روی ادبیات و فرهنگ مترقی جهان باز کرد و
نسلی را در عرصه هنری و فرهنگی پرورش داد که تاثیرات
عظیم آن تا به امروز در هر خانه ای حس می شود. حزب توده
ایران چند صد هزار کارگر ایران را در اتحادیه های کارگری
متشکل نمود که ستون فقرات یک جامعه دموکراتیک و ضد
امپریالیستی بودند. آنها از طریق حزب توده ایران به
حقوق صنفی و سیاسی خویش پی بردند و به یک
طبقه برای خود بدل شدند. آنها بر پرچم خود نوشتند: "کارگران
ایران موثرترین نیروی مبارزه در راه تامین استقلال
اقتصادی کشور ماست" و یا "ملت ایران خواهان
آنست که دولت در برابر تهدیدات امپریالیسمِ متحد، ضعف نشان
ندهد." و یا "به کارگران خوزستان آزادی دهید
تا دزدان دریائی را به دریا بریزند" و...
حزب توده ایران از آرمانهای کمونیسم
حمایت می کرد و بسیاری از اعضاء قهرمانش نظیرآرسن
آوانسیان، وارطان سالاخانیان، کوچک شوشتری، سرهنگ عزت ﷲ سیامک،
سرهنگ محمد علی مبشری، عباس افراخته، منوچهر مختاری
گلپایگانی، ارسطو سروشیان، هوشنگ انوشه و... در راه آزادی
و استقلال ایران، در راه دفاع از کمونیسم جان دادند.
دراثر فعالیت حزب توده ایران سازمانهای
صنفی به وجود آمدند و فرهنگ کتابخوانی، و بحث و نشستهای
فرهنگی و هنری در تمام عرصه های جامعه ایران توسعه
پیدا کرد. حزب توده ایران مبتکر سواد آموزی در ایران بود
و کلاسهای اکابر برقرار کرد تا مردم بتوانند با آموزش زبان فارسی
اسناد حزبی و نشریات تبلیغاتی حزب را مطالعه کنند. حزب
توده ایران برای نخستین بار به خواستهای دهقانان که
بیش از نیمی از جمعیت ایران را تشکیل
می دادند، توجه کرد و فئودالیسم را به باد نقد گرفت و از جنبش
ملی و دموکراتیک آذربایجان که حل مسئله ارضی را در دستور
کار خود قرار داده و زمینهای فئودالها را در اختیار دهقانان
قرار داده بود به حمایت برخاست. حزب توده ایران نخستین
تشکلی بود که به قرارداد دارسی و شرکت استعماری نفت ایران
و انگلیس که در خوزستان حکومت مستقل خودش را داشت اعتراض کرد و طبقه کارگر
ایران را در خوزستان برضد این استعمارگران بسیج نمود و در 23
تیر 1325 مهر باطله را بر این شرکت زد بطوریکه استعمار انگلستان
قادر نبود به همان وضع سابق به سرکوب کارگران و غارت منابع ملی ایران
بپردازد و ناچار شد با مانوری جدید به میدان آید و به طرح
پیشنهاد گس-گلشائیان متوسل شود تا استعمار بریتانیا را در
ایران ادامه دهد. این حزب توده ایران بود که با شعار
انحرافی استیفای حقوق مردم ایران از شرکت نفت
استعماری مبارزه کرد، زیرا برای این شرکت غارتگر هرگز
حقوقی قایل نبود و حقی برای آنها به رسمیت
نمی شناخت تا با این شعاری که در بطن خویش حقی را
هم برای شرکت استعماری نفت به رسمیت می شناخت و می
خواست با آنها چانه زنی کند، موافق باشد. حزب توده ایران
نیروی قدرتمند مبارزه برای استقلال ایران و همواره با
بسیج طبقه کارگر و روشنفکران، مانع اساسی در راه تحقق دسیسه
های امپریالیسم آمریکا در ایران بود که می
خواست در حمایت ظاهری از قانون ملی کردن صنعت نفت، تنها سهم
خویش را از بریتانیای تضعیف شده در جنگ بگیرد
و سپس حکومت دکتر مصدق را که سرانجام در مقابله زیاده رویهای
آمریکا مقاومت می کرد، سرنگون کند. حزب توده ایران تنها تشکل
سیاسی ایران بود که دربار را مرکز دسیسه و فساد و توطئه
های ضد ملی می دانست و خواهان سرنگونی این
رژیم فاسد و دست نشانده بود. کارنامه این حزب مملو از خدمت به ملت
ایران و طبقه کارگر ایران است و به همین دلیل نیز
دشمنان ایران و دشمنان طبقاتی حزب توده ایران کینه
عمیقی از این حزب به دل دارند و با جعل و تحریف در مورد
این تاریخ پرافتخار می کوشند تاریخی جعلی
برای این حزب بنویسند. بورژوازی
امپریالیستی و حتی بورژوازی ملی ایران
تمام نتایج عمیق اجتماعی فعالیت حزب توده ایران را
از تاریخ ایران حذف می کنند و با پوشاندن نکات منفی
فعالیت خویش و پاشاندن زهر اتهام نسبت به سازمان سیاسی
طبقه کارگر ایران، می خواهند برای فعالیتهای
خویش سرمایه جمع کنند و آنها را بزرگ
جلوه دهند. حزب توده ایران به علت این خدمات ارزنده همواره
مورد هجوم ارتجاع ایران قرار داشت و در تمام طول سالهای 1320 تا
کودتای 28 مرداد سال 1332 و بعد از کودتا همواره غیرقانونی بود
و مورد ضرب و شتم، زندان و تبعید و اعدام قرار می گرفت.
چاقوکشان شمس قنات آبادی روحانی خالدار،
چاقوکشان پان ایرانیستها، سومکائیها، آریائیها،
حزب اللهیهای میدان بارفروشان، بسیاری توده
ایها را به قتل رساندند. سرلشگر زاهدی وزیر کشور و سرلشگر
بقائی وزیر شهربانی دستشان به خون توده ای ها آغشته بود و
در حکومت نیز شرکت داشتند. عوامل فراماسیونری نظیر باقر
کاظمی، همدستان صدارالاشراف، قوام و سپس حسین علاء نظیر مظفر
بقائی، حسین مکی و سایرین در روزنامه شاهد، داد،
اقدام و... مرتب بر ضد نظریات حزب توده ایران تبلیغ می
کردند و به فرزندان قهرمان خلق ما لکه اتهام می چسباندند. نه
عوامفریبی طبقه حاکمه ایران و جاسوسان سرشناس آنها، نه هجوم
ایدئولوژیک و تبلیغاتی روحانیت ارتجاعی، نه
تبلیغات دست راستی جبهه ملی ها، نه زندان، تبعید، شکنجه
و اعدام تودهایها، نتوانست کمر این حزب ترازنوین طبقه کارگر
ایران را چه قبل و چه بعد از کودتا بشکند. تمام کسانی که تلاش کردند
این کارنامه مثبت و کمونیستی حزب توده ایران را با افسانه
هائی نظیر "اپورتونیسم تاریخی حزب توده
ایران" به لجن بکشند، خودشان در لجنی که خلق نموده بودند، غرق
شدند. تاریخ را نمی شود تحریف کرد، زیرا همیشه
هستند کسانی که در بدترین شرایط این آتش را شعله ور
می سازند و حفظ می کنند. حزبی که در مقابل این همه
سختی ها مقاومت کرد، افسوس که نتوانست در مقابل غده سرطانی
رویزیونیسم مقاومت کند و سرانجام با روی کار آمدن خروشچف
در شوروی و برافراشتن پرچم ضد کمونیستی "مبارزه با
کیش شخصیت استالین" به پذیرش خط مشی رویزیونیستی حزب
رویزیونیستی اتحاد جماهیر شوروی تن در داد و
به منجلاب رویزیونیسم سقوط کرد. زمانیکه حزب توده
ایران مارکسیسم لنینیسم را به دور انداخت و سه اصل مسالمت
آمیز خروشچفی را پذیرفت، از دیکتاتوری پرولتاریا
رو برتافت و حزب تمام خلق را کعبه آمال خویش کرد و اصلاحات
کاسیگین برای برهم زدن نقشه مندی اقتصاد سوسیالیستی
را که به نظم زدائی و تمرکز زدائی منجر گشت پذیرفت، دیگر
این حزب، حزب کمونیستی نبود. خصوصیت
رویزیونیستها این است که در حرف به واژه مارکسیسم
لنینیسم می آویزند، زیرا بیان عبارات
برای بورژوازی ضرری ندارد، در حالیکه توسل به این
واژه ها می توانند چهره رویزیونیستها را استتار کند
وبرای گمراهی و عوامفریبی به کار رود. ولی آنها در
عمل همه نظریات رویزیونیستی خروشچف را
پذیرفتند و تا به امروز نیز به آن عمل می کنند. این حزب
رویزیونیستی در بیان تاریخچه خود بر انشعاب
در جنبش کمونیستی جهان و در حزب توده ایران سرپوش می
گذارد، زیرا در غیر این صورت مجبوراست اعتراف کند که در
این نبرد سهمگین ایدئولوژیک جهانی در کنار خروشچف و
فرزندان خلفش نظیر گورباچف و یلتسین ایستاده بوده است. حزب
توده دارای دو دوره تاریخی است، دوره ای که انقلابی
بود، بر مارکسیسم لنینیسم اتکاء داشت و دروه ایکه
رویزیونیسم را پذیرفت و به دست دراز شده شوروی ها
در ایران بدل گشت و نوحه سرای رژیم جمهوری اسلامی
گردید. حزب کار ایران (توفان) که به رهبری رفقا قاسمی و
فروتن و همکاری و حمایت رفقا عباس سغائی و علی
امیرخیزی از درون این مبارزه ایدئولوژیک
بیرون آمد، به مارکسیسم لنینیسم وفادار ماند و
فروپاشی آتی شوروی رویزیونیستی را
پیشگوئی کرد. حال تنها این حزب است که وارث واقعی خدمات
ارزنده و در عین حال اشتباهات جنبش کمونیستی ایران در
گذشته می باشد. حزب رویزیونیستی کنونی که خود
را حزب توده ایران می نامد کوچکترین خویشاوندی
کمونیستی با گذشته پرافتخار این حزب ندارد. ماهیت
یک حزب را نه بر اساس ملاکهای غیر مارکسیستی تعلق
خاطر، سنت و عادت و دوستی شخصی، توسل
به خاطرات و بازار گرمی یا بر اساس اعتقادات لحظه
ای مردم، بلکه باید بر اساس ایدئولوژی و
مشی سیاسی آن تعیین کرد. تغییر
ماهیت یک حزب کمونیستی به تغییر
ایدئولوژی و پذیرش نظریات
رویزیونیستی که تبدیل به خطوط اساسی
راهنمای حزب میشود، مربوط است و نه به تغییر
رهبری، برگذاری مرتب کنگرهها، تعداد و تعدد نشریات، تعداد
اعضاء، تصاویر شهدا و قهرمانان کمونیست و نه
رویزیونیست، تبلیغات دروغین و...
از این منظر، حزب توده کنونی، یک حزب
رویزیونیستی و ضد انقلابی است و باید
این حزب را افشاء کرد تا کمونیستهای واقعی ایران
فریب صحنه سازیها و بازیگری های وی را نخورند
و بتوانند بدون احساسات با ملاکهای کمونیستی داوری کنند.
این حزب کوچکترین قرابتی با مارکسیسم لنینیسم
ندارد و رویزیونیسم دشمن کمونیسم است. تمام تحول
شوروی سوسیالیستی به نابودی کامل آن شاهد این
مدعاست. شناخت ماهیت این حزب در دوره دوم، دست نیروهای
انقلابی را در راه تحقق سوسیالیسم و آزادی ایران
باز می کند.
بر گرفته از توفان شـماره 200 آبان ماه 1395ـ نوامبر سال 2016
ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)
صفحه حزب کار ایران (توفان) در شبکه
جهانی اینترنت
www.toufan.org
نشانی پست
الکترونیکی(ایمیل)
toufan@toufan.org
لینک چند وبلاگ حزبی
..........................
وبلاگ توفان قاسمی
http://rahetoufan67.blogspot.se/
وبلاگ ظفرسرخ
http://kanonezi.blogspot.se/
وبلاگ کارگر آگاه
http://www.kargareagah.blogspot.se/
سایت کتابخانه اینترنتی توفان
http://toufan.org/ketabkane.htm
سایت آرشیو نشریات توفان
http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm
توفان در توییتر
https://twitter.com/toufanhezbkar
توفان در
فیسبوک
https://www.facebook.com/toufan.hezbekar
توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی
https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts