دادگاههای
امپریالیستی
برای تحقق
عدالت نیستند،
ابزاری در جهت
توسعه نیات
شوم آنها
هستند(3)
برای
یادآوری مقالات
قبلی مجددا بازگردیم
به مصاحبه
خانم «کارلا
دلپونته» با
مجله «اشپیگل» که
در طی آن
گفتار زیر را
بر زبان آورد:
«مجله
«اشپیگل»:
آیا سیاستمداران
آمریکایی
دستورات خاصی
به شما دادهاند
که درباره
کوزووها
تحقیق نکنید؟
«کارلا
دلپونته»:
خیر، در غیر
این صورت میتوانستم
علنی شکایت
کنم. اما
«مادلین
آلبرایت» (Madeleine Albright)، که
در آن زمان
وزیر امور
خارجه بود،
تلفنی به من
گفت: کارلا،
دست به عصا
باش، هوای
«راموش
هارادینای» (RamushHaradinaj) را
داشته باشید،
در غیر این
صورت شورشهائی
در کوزوو رخ
خواهد داد.».
از آن پس خانم «کارلا
دلپونته»
که با ماموریت
خویش آشنا شد
«عادلانه» و در
خدمت «حقوق
بشر» به
لاپوشانی
جنایات کرواتها،
کوزووها و
بوسنیها در
مورد ملت صرب
برخاست تا
تجاوز به
یوگسلاوی و
تجزیه آن را به
پایان برساند.
حال خوب
است که ما
خوانندگان
توفان را در
ادامه مقاله
قبل با این
هیولا یعنی
آقای «راموش
هارادینای»
مونس خانم
«آلبرایت» آشنا
سازیم که قادر
است در کوزوو
شورش به پا
کند تا ببینید
که متحدان
آمریکا در زمان
تجزیه
یوگسلاوی چه
جنایتکارانی
بودند و
دادگاههای
امپریالیستی
چگونه به آنها
برخورد کردهاند
و میکنند.
...
کیفرخواست علیه
وی و
همدستانش، یعنی
رئیس یگان ویژه
«عقاب سیاه»، «ادریز
بلج» (Idriz Balaj) و
فرمانده فرعی «اوچکا»
(UÇK)
یعنی «لاهی
براهیما» (Lahi Brahimaj)، شامل 37
فقره از جمله
جنایت علیه
بشریت و نقض
قوانین نظامی میگردید.
این پرونده ناظر
بر اعمال
خشونتآمیزی
بود که بین 1 مارس
تا 30 سپتامبر 1998
انجام شده
بود. متهمان
متهم به مشارکت
در یک سازمان
جنایی شدند.
هدف آنها این
بود که منطقه «متوهیجا»
(Metohija) در غرب
کوزوو را تحت
کنترل خود
درآورند. سیاستی
که آنها مورد
استفاده قرار
دادند، عبارت
بود از:
«تاراندن و
بدرفتاری غیرقانونی
با صربها» و
همچنین
بدرفتاری با غیرنظامیان
دیگری که آنها
را مظنون به
همکاری با پلیس
صربستان،
دوستی با صربها
یا عدم حمایت
از «اوچکا» (UÇK - ارتش
«آزادیبخش»
کوزووئیها) میدانستند.
جنایات
مجرمانه
مندرج در کیفرخواست
که در آن
«راموش هارادینای»
دخیل بوده
است، شامل
ربودن اجباری
غیرنظامیان،
آدمربایی،
محرومیت
افراد از آزادی،
شکنجه، قتل و
تجاوز است.
این کارنامه
درخشان متحد
آمریکا در کوزوو
است.
در
آغاز دادرسی،
«کارلا دل
پونته»،
دادستان ارشد دادگاه
بینالمللی
لاهه به
مشکلات پیش روی
دادستان برای
تحقیق همهجانبه
اشاره کرد. از
جمله ارعاب
شهود، مشکل
اصلی در تحقیقات
بود. «بن
امرسون» (Ben Emmerson)، وکیل
مدافع «راموش
هارادینای»، که
از این مشکلات
با خبر بود
بیان کرد که
اتهامات برای
رسیدگی
پرونده موکلش
ناکافی است.
در
3 آوریل 2008،
«راموش هارادینای»
و «ادریز بلج» (Idriz Balaj)
توسط دادگاه
لاهه تبرئه
شدند. هیچ
شهودی در
محاکمه وجود
نداشت، زیرا
تنها یکی از
ده شهود اصلی
که قرار بود
علیه «راموش
هارادینای»
شهادت دهد و
هنوز جان سالم
از دسیسههای
وی به در برده
بود، پس از
آنکه به سختی
از یک سوءقصد
جدید نجات یافت،
شهادت خود را
پس گرفت. شاهد
دیگر از جمله «کوجتیم
بریشا» (Kujtim
Berisha) بود
که در 16 فوریه 2007
در «پودگوریتسا»
(Podgorica)، «مونته
نگرو» (Montenegro) توسط یک
ماشین جیپ زیر
گرفته و کشته
شد، «ایلیر سلیماج»
(Ilir Selimaj) شاهد دیگر
در یک صحنهسازی
مصنوعی
سازمان دادهشده
پس از درگیری
عمدی با چاقو
کشته شد، «صادیق»
(Sadik)،
«سینان» (Sinan) و «جیلادین
موسیج» (Xheladin Musaj) شهود دیگری
بودند که همه
در سال 2005 جان
باختند!!!. «صادیق»
(Sadik)، در 1 فوریه
2005 در نتیجه
سوءقصد در روز
روشن در وسط خیابان
در منطقه «پییا»
(Peja) به ضرب
گلوله کشته
شد، «سینان» (Sinan)
و «جیلادین
موسیج» (Xheladin Musaj) در ژوئن
2005 در روستای «راوشیک»
(Raushiq) در نزدیکی
«پلا» (Pela) کشته
شدند. «سبحه
تولج» (Sebahate Tolaj)
و «ایسوف
حکلاج» (Isuf Haklaj)،
دو افسر پلیس
کوزوو که سعی
کردند علیه
«راموش هارادینای» شهادت
دهند، در
نوامبر 2003 پس از
فریب خوردن و
کشیده شدن به
کمینگاهی در
نزدیکی «پلا» (Pela)
جان خود را از
دست دادند، «بکیم
مصطفی» (Bekim
Mustafa) و «آونی
الزاج» (Avni Elezaj)،
شهود دیگر در
نوامبر 2003 فوت
کردند!!. همچنین
در سال 2002 «صادیق
مورجی» (Sadik Muriçi)
و «وزل مورجی» (Muriçi
Vesel) که
در ابتداء
موفق به فرار
شده بودند،
مورد اصابت
گلوله قرار
گرفته و جان
دادند. اینان
«شاهدان تحت
حفاظت رسمی»
بودند که در
حملات
سازماندهی
شده قاتلان
حرفهای در منطقه
«پییا» (Peja)
در سال 2002 از میان
برداشته شدند.
در
این دادگاه
متهم «لاهی
براهیما» (Lahi Brahimaj)، به شش
سال زندان
محکوم شد و
«راموش هارادینای»
تبرئه گردید!!!؟؟
در صربستان،
تبرئه «راموش
هارادینای»
جنایتکار با
شگفتی همراه
بود. حتی
«کارلا دل
پونته»،
دادستان
پرسابقه
دادگاه لاهه
که مدافع سخت منافع
امپریالیسم و
«تمدن و ارزشهای»
اروپاست، در
زندگینامه
خود مورخ سال 2008
نوشت که:
دادگاه لاهه
به طور یکجانبه
چشمان خود را
بر جنایات
ارتکابی برضد
صربستان بسته
بود و این در
حالی بود که
جنایاتی را که
آلبانیاییهای
کوزووئی در آن
دخیل بودند،
علیرغم دلایل
کافی، تحت پیگرد
قرار نمیداد.
شواهدی در دست
بودند که
«راموش هارادینای»
در فروش اعضای
بدن انسانها
در کوزوو که
از زندانیان
اعدام شده به
دست میآمدند،
مشارکت داشت.
حال
به مورد دیگری
در مورد این
مجرم توجه
کنید و آن هم نقش
این مامور در
صحنه سیاسی بینالمللی
و دستان مرموزی
که وی را حمایت
میکردند و
برایش
«اعتبار» کسب
میکردند.
نقش
این مامور در
صحنه سیاسی
بینالمللی
در
فوریه 2009، از
«راموش هارادینای»
«مسلمان»
خواسته شد تا
به عنوان میانجی
در مذاکرات
صلح بین دولت
اوگاندا و
شورشیان
مسلمان متشکل
در صفوف
«اتحاد نیروهای
دموکراتیک» (ADF)
شرکت کند،
که مورد
موافقت وی
قرار گرفت.
گفته میشود
که «راموش
هارادینای»
ماهها به طور
غیررسمی به این
واسطهگری
ادامه داده
است. چه کسی در
پشت این پیشنهاد
بوده و
مناسبات بین یک
دولت رسمی، یک
تشکل شورشی
و آقای «راموش
هارادینای» بدنام
و مجرم را برقرار
کرده است روشن
نیست.
محاکمات
علیه «راموش
هارادینای»، «لاهی
براهیما» (Lahi Brahimaj) و «ادریز
بلج» (Idriz Balaj) در 21 ژوئیه
2010 مجددا از سر
گرفته شد،
محاکمه در 18
اوت 2011 آغاز گردید.
با دست عوامل
خانم "مادلین
آلبرایت" یهودیتبارو
وزیر امور
خارجه آمریکا
(بخوانید وزیر
امور دخالت در
امور داخلی
همه کشورهای
دنیا - توفان)،
کارزار تبلیغاتی
«یو بو بول» (U bo boll) به
معنی «کافی
است» را به نفع
آزادی «راموش
هارادینای» در
بیرون دادگاه
راه اندازی کرد.
در محاکمه
برگزار شدهی
جدید که در
پرتو فشار
خیابانی
آمریکا و لومپن
پرولتاریا
صورت پذیرفت،
دادستان
دادگاه
سازمان ملل
متحد در 29
نوامبر 2012 برای
متهمان
پرونده،
حداقل 20 سال
حبس طویلالمدت
در خواست کرد.
ولی دادگاه
جنایات جنگی
سازمان ملل
متحد، «راموش
هارادینای»،
«بلاج» و حتی
«براهیماج» را
از همه موارد
اتهامات
وارده تبرئه
کرد!!؟؟ و به این
ترتیب «اجرای
عدالت» به نحو
کامل به تحقق
درآمد!
اگرچه
دادگاه بسیاری
از جنایات علیه
صربها،
روماهای کولی
و آلبانیاییها
را در کیفرخواست
امری اثباتشده
میدید و میدانست،
اما کیفرخواست
ظاهرا مدعی
بود در مورد
مسایل اصلی «هیچ
مدرک مستقیمی»،
برای شرکت
متهمان در
«سازماندهی
جنایات مشترک»
برای تعقیب و
تاراندن صربها
و روماهای کولی
در دست ندارد
و نمیتواند
دخالت مستقیم
و یا حتی آگاهی
نسبی آنها
نسبت به
ارتکاب این
جنایات را
ثابت کند. این
حکم
جانبدارانه و
سیاسی با
واکنشهایی
به شدت متفاوت
و شدیداً منفی
در جهان روبرو
شد که طبیعتا
فایدهای
نداشت. به
عنوان مثال «فلورانس
هارتمن» (Florence
Hartmann)،
سخنگوی سابق
دادگاه جنایات
جنگی سازمان
ملل متحد این
تصمیم را
محکوم کرد و
به درستی گفت
که «دادگاه به
دلیل
چشمبستن بر
حقیقت شکست
خورده است». این
یک فروپاشی
کامل نظام قضایی
بینالمللی
است، که بود و
تا به امروز
نیز هست. تا
امپریالیسم و
صهیونیسم
سایه شوم خود
را بر جهان
افکنده است،
بشریت در این
بیعدالتیها
غوطهور
خواهد خورد.
پس
از تبرئه در
نوامبر 2012
پس
از داستان تبرئه
«راموش هارادینای»
و دو تن از همرزمانش
از سوی دادگاه
جنایی لاهه، این
سه نفر به
عنوان قهرمان
به کوزوو وارد
شدند و مورد
استقبال نخست
وزیر کوزوو
آقای «هاشم تاچی»
(Hashim Thaçi) قرار
گرفتند که
خود وی نیز به
عنوان جنایتکار
جنگی تحت پیگرد
بینالمللی
است و تنها
دست حمایت آمریکا
بر بالای سرش
تا کنون جان وی
را نجات داده
است. «راموش
هارادینای» و
آقای «هاشم
تاچی» به سرعت
مذاکرات
دوستانهای
را آغاز
کردند. «راموش
هارادینای»
قصد داشت
مذاکراتی را
در مورد
ائتلاف
احتمالی دولتی
بین دو حزب «هاشم
تاچی» (PDK) و حزب
خود وی
(AAK) آغاز
کند و نخست وزیر
جدید کوزوو
شود. ولی پس از
ملاقات در 7
دسامبر 2012، هر
دو نفر، عمدتا
در مورد مسائل
رسمی، مانند
ادغام در
اتحادیه
اروپا ... و
موارد مشابه
توافق کردند و
نتیجه بیشتری
نگرفتند.
دستگیریهای
جدید در سال
های 2015 و 2017
در
ژوئن 2015، «راموش
هارادینای» بر
اساس حکم
بازداشت
صربستان به
مدت کوتاهی در
«اسلوونی» (Slowenien)
دستگیر شد.
در
4 ژانویه 2017، وی
توسط پلیس
فرانسه در
فرودگاه «بازل-
مولهازن» (Basel-Mülhausen)
بازداشت
شد. به گفته
دادستانی
عمومی
صربستان،
شواهد جدیدی
در دسترس بود
که استرداد
«راموش هارادینای» به
بلگراد را توجیه
میکردند.
در
27 آوریل 2017، یک
دادگاه
فرانسوی در
«کلمار» (Colmar)
درخواست
استرداد قوه
قضائیه
صربستان را احتمالا
با فشار
دوستان
آمریکائی رد
کرد. به این
ترتیب آقای
«راموش هارادینای»
که ممنوعالخروج
شده بود بعد
از چهار ماه مجددا
آزاد شده است و میتواند
به جنایات و
خرابکاریهایش
ادامه دهد.
پس
از احضار وی
برای استماع
اظهاراتش
توسط دفتر ویژه
دادگاه
کارشناسانه
کوزوو برای
تعقیب جنایتکاران
جنگی در زمان
جنگ کوزوو که
به لاهه (هلند)
منتقل شده بود
(Kosovo
Specialist Chambers and Specialist Prosecutor’s Office)
وی در 19 ژوئیه 2019
از نخست وزیری
کنارهگیری
کرد. او میخواست
از احضاریه به
عنوان یک فرد
خصوصی اطاعت
کند، ولی نه
به عنوان نخست
وزیر کوزوو.
به این ترتیب
تا زمانی که وی
هنوز فرد خصوصی
نیست و نخست
وزیر کوزوو
محسوب میشود
و جانشینی برایش
پیدا نشده
است، وی نمیتواند
در دادگاه
حضور یابد و
به عنوان مدیر
اداره امور
جاری در این
سمت باقی میماند.
هرچه
باشد وی
مصونیت دارد. ادامه
دارد
نقل
از توفان
ارگان مرکزی
حزب کارایران
شماره 261 آذر 1400
www.toufan.de
لینک چند
وبلاگ حزبی
وبلاگ
توفان قاسمی
http://rahetoufan67.blogspot.se/
وبلاگ
ظفرسرخ
http://kanonezi.blogspot.se/
وبلاگ
کارگر آگاه
http://www.kargareagah.blogspot.se/
سایت
کتابخانه
اینترنتی
توفان
http://toufan.org/ketabkane.htm
سایت آرشیو
نشریات توفان
http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm
توفان در
توییتر
https://twitter.com/toufanhezbkar
توفان در
فیسبوک
https://www.facebook.com/hezbekar.toufan.3/
توفان
درفیسبوک به زبان
انگلیسی
https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts
توفان
درشبکه
تلگرام
https://telegram.me/totoufan