تهدید آشکار دادگاه کیفری جهانی لاهه، توسط امپریالیسم آمریکا

 

به­گوش خوش­آیند است که جنایتکاران باید محاکمه شوند، به­گوش خوش­آیند میاست که عدالتِ گسترده باید در سراسر جهان برقرار شود. شما کسی را پیدا نخواهید کرد که آشکارا مدافع ستمگران باشد، حتی خود ستمگران نیز صلاح در این می­دانند علیه ستمگری سخنان غرا گفته و مقالات طویل بنویسند. همه ستمگران از تساوی حقوق انسانها صحبت می­کنند و به این اصل صوری و بی بو و خاصیت اعتقاد واثق دارند زیرا به گفته آناتول فرانس فقیر و غنی هر دو از این حق یکسان برخوردارند که شب­ها با شکم گرسنه در زیر پل بخوابند. "هیچکس" آشکارا مخالف احترام به حقوق بشر نیست، "هیچکس" به صراحت از شکنجه دادن انسانها و سوزاندن آنها حمایت نمی­کند، ولی جهان ما به جهانی تبدیل شده که حقوق بشر در آن مستمرا نقض می­شود، شکنجه در همه جا با تعاریف و محدودیتهای متفاوت برقرار است و عدالت آنقدر بی­بنیه است که قادر نیست به­خود تکانی دهد، چه برسد به اینکه گسترش دامنه­دار یابد. در تمام عرصه­های بالا امپریالیستها و دموکراسی­های بورژوائی بیش از سایر کشورها عوامفریبی می­کنند. برای دونالد ترامپ تحریم اقتصادی ایران و یا ونزوئلا و کوبا جنایت علیه بشریت نیست، برای نتانیاهو محاصره و قتل عام مردم نوار غزه و تاراندن و کشتار میلیونها فلسطینی، جنایت علیه بشریت نیست، برای جرج بوش کشتار نیم میلیون کودک عراقی در اثر تحریم و بی­دوائی و بی­غذائی جنایت علیه بشر نبود. گوانتانامو و ابوغریب دو نوع بازداشتگاهی هستند که انسانها را بدون دارا بودن کوچکترین حقوقی مانند بردگان در آنها به اسارت گرفته و شکنجه داده­اند. امپریالیسم آمریکا زندانیان سیاسی را در رومانی؛ لهستان و بالتیکم شکنجه داده و گوانتانامو را در بخش اشغالی خاک کوبا برپا کرده است تا از نظر "حقوقی" همه چیز بی­خطر باشد و دونالد ترامپ بتواند سوگند یاد کند که در خاک آمریکا کسی را شکنجه نداده­اند.  جنایات ضد بشری امپریالیسم آمریکا را در کشور کره؛ ویتنام؛ کامبوج؛ لائوس؛ اندونزی؛ عراق؛ افغانستان؛ لیبی؛ ایران؛ ونزوئلا و سراسر آمریکای لاتین و آفریقا را از یاد نبریم. آنها در حالی که نوک زبانی، حقوق بشر را بر لب دارند با خنجرهای خویش زبان هر معترضی را می­برند. وقتی ویتنامی­های قربانی بمبهای شیمیائی آمریکا از جمله ناپالم؛ فسفر و گازهای سمی در ویتنام، که بر اساس همه موازین بین­المللی استعمال آنها جنایت علیه بشریت محسوب می­شد در ایالت نیویورک به­دادگاه مراجعه کردند تا خسارت دریافت کنند، وزیر وقت دادگستری آمریکا به قوه قضائیه رسما ندا داد که از دادن رای به نفع ویتنامی­ها خودداری کند، زیرا که این امر نه تنها عواقب عظیم مالی برای آمریکا دارد، بلکه اجرای سیاستهای خارجی دولت آمریکا را نیز تضعیف می­کند و علیه امنیت ملی آمریکاست. آنوقت دادگاه "بی­طرف" نیویورک حکم داد که نمی­توان ثابت کرد که سوختن آدمها؛ جنگلها؛ به­دنیا آمدن کودکان فلج و علیل ناشی از سلاحهای شیمیائی آمریکائی بوده است.

پس روشن است که این سخنان خوش­آیند تا زمانی که تضمین اجرائی نداشته باشند، حرف مفت هستند. تضمین اجرائی زمانی وجود دارد که اگر یک قاتل خاطی به مقاومت دست زد، نیروئی باشد تا وی را سرجای خود بنشاند و حقش را کف دستش بگذارد.. کسانی که خودشان تا آرنج دستان آغشته به­خون است، نمی­توانند قضات خوبی باشند و برای تحقق حقوق بشر؛ تساوی حقوق اجتماعی انسانها و عدالت گسترده اجتماعی و... مبارزه کرده و خود را نمایندگان تحقق این ارزشها جا بزنند. هر ساله هزاران نفر در دریای مدیترانه غرق می­شوند، زیرا ممالک امپریالیستی که خود مسبب این فرارها و مهاجرتها در اثر غارت و چپاول این کشورها هستند، نمی­خواهند عواقب سیاستهای استعمار خویش را بپذیرند. آنها ولی در بلندگوهای خویش از "ارزشهای جهان غرب" و اینکه گویا آنها "مجمعی از باورمندان به این ارزشها" هستند سخن می­گویند.

البته بسیار انسانی و مترقی است که دادگاهی در جهان به جنایات قلدرها و زورمندان و در دفاع از ضعفا اقدام کند. دادگاه کیفری جهانی لاهه را نیز به این بهانه بوجود آورده­اند ولی کار این دادگاه رسیدگی به جنایات علیه بشریت نیست، بلکه یک ابزار استعماری امپریالیستهای اروپائی است تا خدمت مخالفان خویش در سایر ممالک برسند. اینکه روسا و رهبران کشورهای مورد اتهام می­توانند تبهکار باشند غیرممکن نیست، ولی تبهکاری آنها تا موقعیکه منافع امپریالیسم را تامین می­کنند، قابل اغماض است، اما زمانیکه آنها به مقاومت در مقابل مصالح انحصارات و دخالتهای امپریالیستی برمی­خیزند، آنگاه بزرگترین جنایات تاریخ را انجام داده­اند و باید آنها را محاکمه کرد. سلوبدان میلوسوویچ رئیس جمهور یوگسلاوی را به اسارت گرفتند، زیرا حاضر نبود به استقلال کشورش خیانت کند. امپریالیستها و در راسشان امپریالیسم آلمان وی را در یک دادگاه تقلبی محکوم کرده و او را در زندان لاهه که تحت مراقبت دائم بود، کشتند و به زبان خودشان سکته قلبی­اش دادند.

مهم‌ترین وظیفه دیوان لاهه رسیدگی به جرایم نسل‌کشی، جنایات علیه بشریت و جنایت جنگی در مواردی است که پیگیری این جرایم در سطح ملی انجام نگیرد.

آمریکا و اسرائیل از کشورهایی هستند که اساسنامه دیوان بین‌المللی را امضاء کرده بودند، اما بعدا آن را پس گرفتند. علت این اقدام نگرانی از محاکمه نظامیان این کشورها که در خارج از مرزهای خود در عملیات نظامی درگیر بوده‌ و مرتکب جنایات شده­اند، ارزیابی می‌شود. یعنی آنها به­این امر واقفند که مرتکب جنایات جنگی می­شوند.

این دادگاه به سران کشورهای آفریقائی هجوم آورده تا مخالفان خود را از سر راه بردارد، بطوریکه این اقدام دخالت­گرانه و گزینشی و نژادپرستانه؛ اعتراض اتحادیه کشورهای آفریقائی را برانگیخت. آنها بدرستی اشاره می­کردند که گویا این دادگاه قصد دارد تنها آفریقائیها را محاکمه کند. کشورهای آفریقای جنوبی، بروندی و گامبیا خواست خروج خود را از این دادگاه اعلام داشتند. روسیه نیز خواست خروج از این دادگاه را مطرح کرد. اتحادیه‌ی آفریقا از کمیته خود در امور مربوط به دادگاه بین‌المللی جزایی خواست «راه‌برد جامعی» جهت خروج از دادگاه بین‌المللی جزایی را تدوین کند. این کمیته در نشست ۱۱ آوریل خود سه شرط اتحادیه‌ی آفریقا را برای پرهیز از درخواست خروج از دادگاه بین‌المللی جزایی مشخص کرد. یکی از این شروط مصونیت روسای کنونی کشورها و مسؤولان ارشد دیگر از پیگرد در دادگاه بین‌المللی جزایی است. فعالیت کمیته‌ی اتحادیه‌ی آفریقا در امور دادگاه بین‌المللی کیفری آخرین تحول در واکنش منفی بعضی از رهبران آفریقا علیه این دادگاه است که به اقدامات ناعادلانه‌ی این دادگاه در آفریقا اشاره می­کنند. این واکنش منفی نخستین بار پس از صدور حکم جلب رئیس جمهور سودان عمر البشیر در سال ۲۰۰۹ به‌ اتهام ارتکاب جنایت‌های جدی در دارفور اوج گرفت و در سال ۲۰۱۳ زمانی شدت یافت که متهمان دادگاه بین‌المللی جزایی یعنی "اوهورو کنیاتا" و "ویلیام روتو" به ترتیب به‌عنوان رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور کنیا انتخاب شدند. این دادگاه حکم جلب نتانیاهو را به علت جنایات علیه بشریت صادر نمی­کند. تا کنون چندین بار این دادگاه "بی­غرض" بر جنایات آمریکا واسرائیل و اروپائی­ها در آفریقا و از جمله در منطقه دارفو در سودان چشم پوشیده است. آش این سوء استفاده بقدری شور است که دادگاه استعماری لاهه مجبور شد اعلام کند: "تحقیقات جاری در باره‌ی جنایت‌های ارتکابی در گرجستان و پیشرفت‌هایی در تحقیقات ابتدایی از جمله در افغانستان، فلسطین، اوکرایین و عراق/بریتانیا، سمت و سوی دادستانی دادگاه بین‌المللی جزایی را در تحقیقات آینده نشان می‌دهد. این گام‌ها مشخص می‌کنند که دادستانی از اِعمال صلاحیت خود در مورد جنایت‌های بین‌المللی در حیطه‌ی صلاحیت خود عقب نخواهد نشست، حتا اگر این جنایت‌ها را افرادی مرتبط با قدرت‌های اصلی جهان، همچون ایالات متحد آمریکا، اسرائیل، روسیه یا بریتانیا، مرتکب شده باشند. ما به دفاع از دادستانی و دادگاه بین‌المللی جزایی به‌طورِ کلّی در انجام این تحقیقات ادامه خواهیم داد.". این سخنانی بود که گنده­تر از دهان مسئولان این دادگاه بود.

کسی نمی­تواند به این دروغهای دادگاه لاهه که برای سرکوب ضعفا و دفاع از منافع استعماری امپریالیسم اروپائی است اعتماد کند.

شهروندان افغانی که فریب فریبکاریهای این دادگاههای جهانی امپریالیستی را خورده بودند، در باره شکایت خود از جنایت جنگی آمریکا نوشتند: "به‌عنوان مدافع حقوق بشرِ فعال در افغانستان، پیامی حیاتی برای شما به همراه آورده‌ام. پس از سال ها درگیری مسلحانه و رسیدگی طولانی مقدماتی در دادگاه بین‌المللی جزایی، اکنون آماده ی پاسخ‌گویی شده‌ایم. گاهی دادگاه به‌عنوان آخرین راه چاره ضروری است و این یکی از آن موارد است.

ما از این خبر که تحقیقات تمام عیار دادگاه بین‌المللی جزایی در افق دید است، امید یافته‌ایم."

حال این نمایندگان باید از خواب غفلت بیدار شوند. تردیدی نباید داشت که تنها قدرت‌مندان و سنگ‌دلانی که حاضر به همکاری با امپریالیستهانی نیستند از دادگاه بین‌المللی جزایی هراس دارند، وگرنه جنایتکاران امپریالیسم و همدستان تبهکار آنها کوچکترین باکی از تصمیمات این دادگاههای قلابی ندارند. این دادگاهها فقط برای فریب افکار عمومی است. حال به وعده دادگاه به شاکیان افغانی مراجعه کنیم.

نشریه زود دویچه تسایتونگ در شماره 28/27 آپریل 2019 تحت عنوان "شکایتهائی در باره دادگاه لاهه" نوشت که: "از سالها پیش مقامات دادگاه جهانی کیفری در برابر تهدیدات گوناگون ایالات متحده آمریکا مقاومت می­کردند. ابتداء در آغاز آپریل این تهدیدات شدت یافتند. حقوقدانان در لاهه که بررسی­های مقدماتی مربوط به جنایات جنگی احتمالی آمریکا در افغانستان را پیش می­بردند، با هشدار جان بولتون John Bolton  مشاور ملی امنیت دونالد ترامپ، که آنها را مورد تحریم قرار می­داد، روبرو شدند. قضات و دادستانهای بین­المللی اگر از فعالیتشان دست برندارند، باید با ممنوعیت سفر به آمریکا حساب کنند. حسابهای شخصی آنها در بانکهای آمریکائی مسدود می­گردد و ما آنها را از طریق دادگاههای کیفری آمریکا تحت پیگرد قرار خواهیم داد."

در اثر تهدید و فشار آمریکا دادگاه جهانی کیفری لاهه تسلیم شد و حال به استدلال مسخره قضات "شرافتمند و بی طرف" دادگاه لاهه توجه کنید. زوددویچه­تسایتونگ می­نویسد: "حال در لاهه تصمیمی اتخاذ شده که مطابق میل بولتون است و بررسی­های مربوط به افغانستان  متوقف شده است. دلیلش "اجرای عدالت" است. به این ترتیب سه قاضی اطاق بررسی­های اولیه دادگاه کیفری جهانی در تاریخ 12 آپریل تصمیم گرفتند که سوء ظن نسبت به جنایات جنگی در افغانستان را پیگیری نکنند.".

افغانستان که عضو دادگاه کیفری جهانی است و به این دادگاه مراجعه کرده است تا به جنایات آمریکائی­ها در افغانستان رسیدگی کند دست از پا درازتر باید به خانه خود برگردد. دادگاه قادر نیست حقوق اعضاء خود را تامین کند.

این وضعیت مضحکی هست که پیش آمده است. اروپای امپریالیسم که خودش در همه این جنایات سهیم است و جنایات علیه بشریت در فلسطین توسط اسرائیل و یا سوریه توسط داعش و ناتو در افغانستان و... را پرده پوشی می­کند، قادر نیست در مقابل زورگوئی آمریکا عرض اندام کند، زیرا دستان خودش نیز به خون و چرک آلوده است. به همین جهت علیرغم افسارگسیختگی آمریکا، آنها با وی در بسیاری عرصه­ها همزبانند نظیر دخالت در ونزوئلا و به همین جهت این وقاحت و چموشی آمریکا را زیر سبیلی رد کرده و سرو صدای آنرا خواباندند تا افکار عمومی به این وضعیت قلدرمنشانه و افشاءگرانه پی­نبرد. از طریق هیچ دادگاهی نمی­شود از امپریالیستها خسارت گرفت. امپریالیسم تنها وقتی خسارت می­دهد که خلقهای جهان کمرش را بشکنند. این است که مبارزه برضد امپریالیسم مبارزه­ای برای تحقق حقوق بشر؛ مبارزه­ای برای پایان جنگ؛ مبارزه­ای برای خاتمه جنایات جنگی و کشتار بشریت است. امپریالیسم بویژه امپریالیسم آمریکا هرگز دوست و یار خلقهای تحت ستم نیست. دادگاههای آنها نیز ابزارهای نوین استعماری­اند. به­هوش باشیم.

برگرفته ازتوفان شـماره 231 خرداد ماه 1398ـ ژوئن  2019

ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)

www.toufan.org

نشانی پست الکترونیکی(ایمیل)

toufan@toufan.org

لینک چند وبلاگ حزبی

وبلاگ توفان قاسمی

http://rahetoufan67.blogspot.se/

وبلاگ ظفرسرخ

http://kanonezi.blogspot.se/

وبلاگ کارگر آگاه

http://www.kargareagah.blogspot.se/

سایت کتابخانه اینترنتی توفان

http://toufan.org/ketabkane.htm

سایت آرشیو نشریات توفان

http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm

توفان در توییتر

https://twitter.com/toufanhezbkar

توفان در فیسبوک

https://www.facebook.com/toufan.hezbekar

توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی

https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts

توفان درشبکه تلگرام

https://telegram.me/totoufan