امپریالیسم نه مبشر آزادی است و نه متحد مردم ایران برای رهائی از سلطه جمهوری اسلامی

رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی علیرغم ادعاهای دینی که باید بیشتر به معنویات متکی باشد تا به "مادیات"، باید به علائق دنیوی و فانی وابسته نبوده به دنیای باقی و سرشار از تقوا متکی باشد، امر به معروف کند و نهی از منکر را آموزش راه خود قرار دهد، دقیقا عکس آنها را انجام می دهد. آنها دو دستی به قدرت سیاسی چسبیده اند و حاضر نیستند اصل قدرت سیاسی را خدشه دار کرده و از دست بدهند، زیرا شیشه عمر خود را پاسداری می کنند. ولی حاضرند از خیلی توصیه های دین اسلام برای حفظ قدرت سیاسی چشم پوشی کنند. خمینی رهنمود داد که بجز توحید، نبوت و معاد(اصول دین) می شود از همه چیز حتی مذهب(عدل و امامت) چشم پوشید. و تازه اگر نفی این سه اصل اسلامی را با چشمبند بشود نادیده گرفت، ولی باید احتیاط کرد که اساس خود حکومت دینی به زیر پرسش نرود. حکومت اسلامی برای حفظ و بقاء خود به قدرت سیاسی در پرتو این سه اصل نیاز دارد. توجه به سایر فروع دین قابل اغماض است. حتی امر به معروف و نهی از منکر. به این ترتیب و بر اساس توصیه خمینی دزدی و فساد، ارتشاء و جنایت حتی خیانت تا زمانی که تضمین کننده حفظ نظام سزمایه داری جمهوری اسلامی باشد مجاز است. آخوندها نیز نان آور دیگری ندارند، بجز اینکه بر بودجه و ثروت ملی آویزان باشند. ایران بدون روحانیت مفتخور و مسلط در قدرت سیاسی، ناقوس مرگ روحانیت مفتخور است. روحانیت مظهر آن قشر انگل در جامعه است که کار نمی کند و نان می خورد و این نان خوری را بر جهالت و نادانی مردم استوار می کند. پایان نظام جمهوری اسلامی پایان عمر روحانیت مفتخور نیز هست. این است که روحانیت با چنگ و دندان از سلطه خود دفاع می کند. وقتی زورش کم است با قتل و کشتار و جنایت و ایجاد رعب و ترس و وقتی بر اوضاع مسلط است با مانور اصلاح طلبی، "آزاد اندیشی"، "انتخابات آزاد" و گزینشی و... همان سیاست را ادامه می دهد.

هر چه از فساد این دستگاه و فقدان قانونیت در ایران سخن برانیم کم گفته ایم. بانکها ورشکسته شده اند، زیرا اعتبار دهی به مشتریان با توصیه های آخوندها و دستخط آنها صورت پذیرفته است و حال بدهکار قادر نیست وام خود را پرداخت کند و البته از روز نخست نیز قادر نبوده است و به این ترتیب بانکها نمی توانند اموال به سرقت رفته را از ضامن این اعتبارات که روحانیت در قدرت است طلب کنند. کدام قانونی در ایران وجود دارد که مثلا شیخ الاسلام هاشمی رفسنجانی و یا آیت ﷲ شاهرودی، اژه ای، لاریجانی و... را به خاطر توصیه های اسلامی و ضمانت شخصی و بدون پشتوانه معتبر به زندان بیاندازد. کدام رئیس بانکی وجود دارد که این توصیه های بی اعتبار را از ترس جان خویش نادیده بگیرد و فتوی دهد که توصیه های آقای شاهرودی، لاریجانی، اژه ای و... بی اعتبار است. مملکتی که بر این محور بچرخد که می چرخد، مصونیت قضائی و امنیتی در آن وجود ندارد. این چند خط فقط مشتی از خروار و بیان وضعیت عمومی در ایران است.

جمعی در میان ایرانیان وجود دارند که با تکیه بر این خیانتها، جنایتها، فساد و بی قانونی ها و... و تبلیغات بر سر آنها که بسیار به گوش خوش آمده و به دل می نشیند و واقعیت هم دارد، مانند همه آرزوی وضع بهتری را دارند. ولی در ارزیابی از این وضع بهتر فاجعه ای را توصیه می کنند که هم نشانه عدم اعتماد به به مردم ایران و هم خوش بینی به بیگانگان است. البته بسیاری از این نادانان سیاسی و دلخستگان امپریالیسم پس از اینکه شاهد وضعیت افغانستان، عراق، لیبی، سوریه و... و ادعاهای کاذب امپریالیسم مبنی بر احترام به حقوق بشر، استقرار آزادیهای دموکراتیک و نهادینه کردن حقوق شهروندی، پیاده کردن دموکراسی، عدالت اجتماعی، به رسمیت شناختن استقلال و حق خود تعیینی سرنوشت و... بوده اند، حاضر شده اند در بی عملی خویش به تب جمهوری اسلامی راضی شوند. ولی نیروهای دیگری هم هستند که اعتقاد به نیروی خودی نداشته به بیگانه چشم دوخته و آرزو دارند که امپریالیستها به ایران حمله کرده و آنها نیز در پایِ رکاب امپریالیستها برای نیل به قدرت توسط امپریالیستها با دشمنان بشریت همکاری کنند.

نیازی نیست تا ما دنیائی را که امپریالیستها می خواهند به وجود آورند تصویر کنیم. این دنیا در مقابل چشمان ما قرار دارد. از امپریالیسم نمی شود تقاضای آزادی و رعایت حقوق بشر را نمود. تجربه تاریخ هنوز زنده در مقابل ما عرض اندام می کند. داعش آخرین آن و بدترین نوع آن نخواهد بود. این است که این یاران امپریالیسم از نظر تئوریک تلاش دارند تا ماهیت واقعی امپریالیسم را کتمان کرده و این جنایتکاران را آرایش نمایند. آنها مشاطه گران امپریالیسم نیز هستند.

امپریالیسم هرگز حکومتی را در ایران بر سرکار نمی آورد که منافع مردم ایران را تامین کند. سرنوشت مردم ایران همیشه برای امپریالیستها بی تفاوت بوده است و خواهد بود. همین امپریالیسم آمریکا در بسیاری کودتاهای جهان برای حفظ منافع خویش و بر ضد منافع مردم کشورهای مورد تهاجم شرکت داشته است. سرنگونی حکومت دکتر مصدق در ایران، آلینده در شیلی، لومومبا در کنگو، احمد سوکارنو و وزیر امور خارجه اش در اندونزی و... گواه جنایات این تجاوزگران است. آنها کشورها را تنها برای منافع راهبردی خویش اعم از اقتصادی و سیاسی اشغال می کنند. دل آنها برای کمبود رعایت حقوق بشر نسوخته است. مگر خود آنها حقوق بشر را در داخل کشورشان محترم می دارند که برای دیگران دل بسوزانند. در خود آمریکا هنوز نتوانسته اند در زندان غیر قانونی و ضد بشری گوانتانامو را ببندند و به تبعیضات نژادی و سرکوب سیاهان خاتمه دهند. هنوز میلیونها پناهنده و مهاجر در شرایط غیر قانونی با دستمزد ناچیز در آمریکا مشغول کارند و تحت فشار قرار دارند تا با فضای ترس و وحشت و زیستن در شرایط غیر قانونی به هر کار طاقت فرسایی با دستمزد کم تن دهند. امپریالیستها مبشر آزادی و دموکراسی نبوده و خواهان پیشرفت هیچ کشوری نیستند. زیرا پیشرفت سایر ممالک تولید رقبای آینده است که در تضاد کامل با ماهیت غارتگرانه انحصاری امپریالیستی قرار دارد. چشم امید به امپریالیستها داشتن دور از وظیفه اساسی است که انسانها باید برای رهائی خویش به آن بیاندیشند.

بنظر حزب ما رهائی مردم ایران از زیر سلطه نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی که یک انگل به تمام معناست، تنها با نیروی مردم ایران، با تکیه به زحمتکشان جامعه به مثابه نیروی عمده ی تحول و تکامل در ایران مقدور است. باید روحیه تکیه به نیروی خود را تقویت کرد. مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی را باید در کادر منافع مردم ایران به پیش برد و نه در کادر منافع امپریالیسم و صهیونیسم جهانی. هم باید با بیعملی و هراس مردم از سلطه نظام وحشتناکتر مبارزه کرد و هم با نظریات کسانی که موجبات این نظام وحشتناکتر را فراهم می کنند ولی خود را دمکرات و آزادیخواه جا می زنند.

*****

بر گرفته از توفان شماره 177 آذر ماه 1393 دسامبر

سال 2014، ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)

صفحه حزب کار ایران (توفان) در شبکه جهانی اینترنت

www.toufan.org

نشانی پست الکترونیکی(ایمیل)

toufan@toufan.org

http://rahetoufan67.blogspot.se/

http://kanonezi.blogspot.se/

http://www.kargareagah.blogspot.se/

سایت کتابخانه اینترنتی توفان

http://toufan.org/ketabkane.htm